Yeni Kooperatifimiz CEMRE KONUT

S.S. CEMRE Konut Yapı Kooperatifinin imzaları atıldı

CEMRE KONUT / LALE KULE

1+1 Küçük Konut, Büyük Rahatlık

CEMRE KONUT / LALE KULE

S.S. CEMRE Konut Yapı Kooperatif toplantısından görüntüler

CEMRE KONUT / LALE KULE

Hedef Kilitlendi

SİMGE KONUT

1+1 Küçük Konut, Çeyrek Altın, Akıllı Yatırım

SİMGE KONUT

1+1 Küçük Konut, Çeyrek Altın, Akıllı Yatırım

S.S. OBASYA TURİZM GELİŞTİRME KOOPERATİFİ

Mekanda yolculuk sağlayan bir kültür ve turizm projesidir

S.S. OBASYA TURİZM GELİŞTİRME KOOPERATİFİ

Üye Kayıtlarımız Başlamıştır

OBASYA Projesi Yuntdağlarında kurulacaktır.

29 Mart 2019 Cuma

BEKLENTİLERİMİZ

Bahar geldi, bitkiler gibi umutlarımızda filizlenmeli. Güzel bir gelecek için haydi dostça uzat elini.

Eğitim şart dedik. Uzlaşma olmadan olmaz, uzlaşma şart dedik.  Konuştuk yazdık. Germeyelim gerilmeyelim dedik. Bugün Cuma, yarın cumartesi öbür gün 31 Mart Pazar, Pazar günü oylarımızı kullanacağız. Oy kullanmak yurttaş için hem bir hak hem de bir ödevdir dedik. Oylarımızı kullanalım diye çağrılar yaptık.
Sandığa gidip oylarımızı kullanacağız sonuçları Pazar gecesi öğreneceğiz ve 1 Nisan’da yeni bir güne uyanacağız.

Ekonomide ve dış politikada sıkıntılar var. Bu ülkede ilk kez kriz yaşanmıyor. Tüm krizlerden çıkmayı başardık. Bu krizden de çıkarız. Birleşerek Çanakkale’yi geçilmez yaptığımız gibi birleşerek,  kurtuluş savaşını kazandığımız gibi birleşerek, birleşerek genç bir cumhuriyet kurduğumuz gibi, krizleri de birleşerek aşarız. Bu dönemde, ülkenin sorunlarına partiler üstü bakabilecek, çözümler üretecek, uzlaşmayı kolaylaştıracak bilge kişilere çok ihtiyacımız olacak. Bilgelere danışmak bizim geleneğimizde var. Bilgelere danışacağız ve sorunları birleşerek aşacağız.

Dışta yıpranan itibarımızı, meydan okuyarak değil, demokrasimizi tüm kurum ve kurallarıyla işleterek yükseltebiliriz. Ekonomi yönetimini işin ehli olanlara bırakarak krizi aşabiliriz. Bu güzel ülkenin, evinde mahallesinde, köyünde kasabasında kentinde her yerinde, en tepesinden en küçük birim olan aileye kadar uzlaşmaya ihtiyacı var.

Seçim sonrasında, yeni beyaz bir sayfa açılmalı, parti liderleri bir araya gelmeli. Yönetim bilgi vermeli, görüş almalı. Toplumsal barış ve dayanışmanın yolu açılmalı.  Ayrı düşünmek başka şey, ayrı durmak başka şey, ayrı düşünebiliriz ama ayrı duramayız.  Aynı fikirde olanlar anlaşır elbet. Önemli olan ve olması gereken, farklı fikirlerde olup, birbirine saygı duyabilmesidir insanın. Bunu başardığımızda uzlaşma kolaylaşacak, sorunlar aşılacaktır. Biz aynı ülkenin yurttaşlarıyız. Biz aynı geminin yolcularıyız. Gemi batarsa hepimiz batarız.

Ülkenin yöneticileri ayrıştıran değil birleştiren olmalıdır.  Ülkenin ve yurttaşların tümünü kucaklamalıdır. Belediye Başkanları da öyle, bir partinin adayı olurlar ama seçildiklerinde tüm kentin başkanıdırlar artık. Tüm yurttaşlara eşit yakınlıkta olmaları gerekir. Yoksa uzlaşma zorlaşır, uzlaşmanın yerini dayatma alır. 

Tasada ve kıvançta birlikte olabilmeliyiz. “Gelin yapılması gerekeni birlikte saptayalım. Yasaları birlikte çıkaralım. Önlemleri birlikte alalım” denilirse uzlaşma olur.

Kavgayla gelen başarı kavgayı, uzlaşmayla gelen başarı uzlaşmayı özendirir. Barışa, dayanışmaya uzlaşmaya ihtiyacımız var. Sevgiyi ve bilgiyi paylaşarak büyütmeye ihtiyacımız var. Bir siyasi partinin üyesi olmak diğer siyasi partilerin düşmanı gibi davranmayı gerektirmez. Tek ihtiyacımız var: Uzlaşma, sadece uzlaşma. Uzlaşmayı halk olarak biz istersek, siyasiler de istemek zorunda kalırlar. Haydi, o zaman, uzlaşmak için, işbirliği ve dayanışma için uzat elini.



20 Mart 2019 Çarşamba

UZLAŞMA ŞART

Ayrışmaya değil birleşmeye ihtiyacımız var.
Ağır sorunlar ayrışarak değil birleşerek çözülür. 
Ne olur germeyelim gerilmeyelim. Germekten gerilmekten uzak durun çünkü uyuşturucu gibi bağımlılık yapar. Geri toplumlarda, gerilim yaratmak, bilinen en kolay günü kurtarma ve ayakta kalma şeklidir.
Gerilim iyidir ayakta tutar tutmasına da üretimin, hizmetin ve dayanışmanın önünü tıkar. Oysa uzlaşma, üretimin yolunu açar. Arzulanan da bu değil midir zaten.  İstenirse, emek verilirse uzlaşma da olur, huzur da olur hizmette olur. Uzlaşma hem kolay hem zordur. Bilgi, birikim ve iyi niyet yoksa uzlaşma yerine kavga olur. Bilgili birikimli insanlarla olursan uzlaşma, cahil insanlarla olursan bozuşma olduğu hep görülmüştür.
Gerilimin en kötü yanı alışkanlık ve bağımlılık yapmasıdır dedim ya gerçekten doğru. Şimdi bir bakalım, nerelerde gerilim yaşıyoruz? Ailede yaşıyoruz sonu ayrılık oluyor. Apartmanda yaşıyoruz sonu dargınlık ve kavga oluyor. Genel kurullarda yaşıyoruz hizmet engelleniyor. Belediye meclislerinde ve TBMM`de yaşıyoruz. Hizmetin yolu kapanıyor. Toplumsal barış zarar görüyor. Ayrışma hızlanıyor. Gerilim bize yaramıyor…
Germeyen gerilmeyen toplumlar huzurlu oluyor. Huzurlu toplumlar gelişiyor. Demokrasi, çok sesliliğin uyumlu birlikteliğidir.  Demokrasi, çok sesli müzik gibidir. Çok sesli müzik gibi, demokrasiyi sevmek de belli bir kültür gerektirir.
Ortak akıl, uygulaması kolay olandır da, demokrasi kültürünün olmadığı ortamlarda ulaşılması zordur. Ortak akla ulaşmakta emek gerektirir. Yapılacak iş yerel seçimlerde ve sonrasında kentin ortak aklını ortaya koyabilmektir.
Yaşadığım kentte,17 ilçenin belediye başkanlarının Büyükşehir Belediye Başkanı ile birlikte güzel bir ortamda akşam yemeğinde birlikte olduklarını düşünüyorum. Yüzlerinin güldüğünü görmek istiyorum. Barış kardeşlik dayanışma mesajlarının verildiğini okumak istiyorum gazetelerde. Olmaz mı? Olur elbet. Olmalı da. Belli aralıklarla yemekli toplantılarda bir araya gelmeli kentin yöneticileri. Manisa'nın sorunlarının ve çözüm yollarının konuşulacağı toplantılar, çalıştaylar düzenlendiğini bunun güzel bir otelde yapıldığını düşünün. Bilim adamları, sanatçılar ve köşe yazarlarının da davet edildiği etkinliklerde katılanlar arasında sıcak dostlukların kurulması, toplumsal barışın ve dayanışmanın güçlenmesi kolaylaşır.
Büyükşehir Belediye Başkanı, önceki belediye başkanlarıyla buluşmalı belli aralıklarla. Anılar ve umutlar paylaşılmalı. Bunlar yapıldığında, nasıl bir sinerji yarattığını hep birlikte görürüz. "Her şey daha mutlu insanlar, dostluk, dayanışma ve daha güzel bir yaşam çevresi, daha güzel bir Manisa için" denilmeli.  Elele verilmeli.
Eğer amaç ortamı germekse, kendinizi haklı gösterecek yüzlerce neden bulabilirsiniz. Ancak iyi bilmeliyiz ki, kentte ve ülkede yapılan kavganın ne kente ne ülkeye yararı, ne de kazananı olur.
Gerilimler karanlığa, uzlaşmalar aydınlığa götürür. 
 

 

18 Mart 2019 Pazartesi

ÇANAKKALE RUHU

Ülkemizin Çanakkale ruhuna her zamankinden daha çok ihtiyacı var. 
Çanakkale Ruhu, bu ülkede yaşayanların, inanç ve köken ayrımı gözetmeden tümünün bu ülkenin huzuru ve güvenliği için birlikte mücadele etmesidir. 
Çanakkale ruhu her türlü ayrımcılığın bitmesidir.
Evet, bizim Çanakkale ruhuna ihtiyacımız var.
18 Mart 1915 Çanakkale'de bir kahramanlık destanının tarihe altın harflerle yazıldığı gündür.
Çanakkale Zaferi, önemine yaraşır bir özenle kutlanmalı, öğrenilmeli öğretilmelidir.
Çanakkale'den geriye kalan, bir büyük destan, bir büyük komutan, yüzbinlerce şehit, Koca Seyit.
Çanakkale Zaferi, büyük Türk Ulusuna, Mustafa Kemal gibi bir büyük önderi  hediye etmiştir.
Ne Çanakkale'yi unuturuz, ne Koca Seyit'leri ne de Mustafa Kemal'i.
Unutmayacağımız bir şey daha var: Çanakkale'de ortaya çıkan birlik bütünlük ruhu. Bu güzel vatan için birlikte mücadele ruhu... Evet, işte bu ruha yeniden ihtiyacımız var...

Çanakkale Savaşı’nda tarihe şanla geçen anlatılan ve dünya durdukça anlatılacak olan, kahramanlık öyküleri vardır.  Bu öykülerden birisi de Koca Seyit'in öyküsüdür: 1889'da Balıkesir'e bağlı Havran ilçesinin Çamlık köyünde dünyaya gelen Seyit, gürbüz yapısı ve pehlivanlığıyla dikkatleri çekmiştir. Bu vasfından dolayıdır ki asker ocağında kendisine pehlivanlığına izafeten "Koca" lakabı verilmiş ve "Koca Seyit" diye anılmıştır.

1914'te Birinci dünya savaşı patlak verdiğinde Seyit Çanakkale'de topçudur.  Çanakkale Boğazı'nın Rumeli yakasında, Kilitbahir denilen mevkide 28 lik Mecidiye bataryasında Seyit’le birlikte kırk kişi vazifeliydi. 17 Mart 1915'te Çanakkale'deki bütün birliklerde yoğun bir faaliyet görülmekteydi.

Kıyıları yoğun top ateşine tutan düşman zırhlıları aynı şiddette karşı ateşle karşılaşınca duraklamışlar, fakat ateşlerini kesmemişlerdi. Anadolu ve Rumeli kıyılarından ateş ve dumanlar göklere yükseliyor, düşman ateşi aralıksız devam ediyordu. İngilizlerin en büyük savaş gemilerinden Queen Elizabeth ve Ocean zırhlıları Koca Seyit'in bataryasının bulunduğu Kilitbahir önlerine gelmiş, kıyıyı top ateşine tutuyordu. Ateş çemberi genişleye genişleye Koca Seyit'in bataryasına ulaşmıştı. Bataryanın sağına soluna mermiler peş peşe düşmeye başlamıştı. Düşman gemilerinden atılan bir mermi cephaneliğe isabet etmiş, cephanelik havaya uçmuştu. Bataryadaki erlerden on dördü şehit olmuş, yirmi dördü ise yaralanmıştı. Sadece Seyit ile Ali isimli arkadaşı yara almadan kurtulmuşlardı.

Bataryanın toplarından ikisi toprağa gömülmüş ve kullanılmaz hale gelmişti. Sadece bir tanesi kullanılabilir haldeydi. Onun da vinci kırılmıştı. Koca Seyit, bir denizde ateş püskürmeye devam eden düşman zırhlısına bir yerde yatan şehitlere bir de topa bakmış ve büyük bir hırsla her biri 276 kilo ağırlığındaki mermilere yönelmişti. Arkadaşı Niğdeli Ali şaşırmış, Koca Seyit bakıyordu. Seyit, şaşkınlıkla kendisine bakan arkadaşına "yardım et de mermiyi yükleneyim" demiş, ardından da  koca mermiyi kavramış ve Ali'nin yardımıyla sırtına almıştı. Bir çırpıda, 28'lik topun altı basamağını çıkan Koca Seyit, mermiyi topun ağzına yerleştirmeyi başarmıştı. Şimdi bütün dikkatini vererek önünde canavar gibi duran Ocean'ın üzerine çevirmişti topun namlusunu. Hedefi iyice tespit edip nişanının doğru olduğuna kanaat getirince topu ateşlemişti. Topun gürlemesiyle birlikte karşıdaki düşman gemisinden yoğun siyah bir duman yükselmişti. Anında yalpalamaya başlamıştı, koca gemi isabet almış ve sulara gömülmüştü. Bu sanki savaşın kırılma noktasıydı.  Gün batımına kadar devam eden şiddetli savaşta düşman perişan edildi. Çanakkale'nin geçilmezliği tüm dünyaya kanıtlanmış oldu.
Türk Ulusu Koca Seyit'i gördü yüreklendi. Mustafa Kemal'i Conkbayırı'nın, Kocaçimen'in can pazarında gördü umutlandı.  Çanakkale Savaşı’ndan geriye güzel bir destan kaldı. Çanakkale destanından geriye kalan ve şimdi çok ihtiyacımız olan ÇANAKKALE RUHU olmalı. İşte şimdi bu ruh yeniden ortaya çıkarılmalı...
 

 

13 Mart 2019 Çarşamba

EKONOMİ SANCILI

Büyüme oranı 2018 yılının dördüncü çeyreğinde bir önceki yılın aynı çeyreğine göre %3 daraldı. Büyümedik küçüldük. Küçülmenin sonuçlarını, her alanda çarpıcı biçimde görüyoruz. Fiyatlar yükseliyor. Kuyruklar uzuyor. İşsizlerin sayısı artıyor. Kapanan fabrikalar ve işyerleri çoğalıyor.

2018 yılının dördüncü çeyreğinde bir önceki yılın aynı çeyreğine göre zincirlenmiş hacim endeksi olarak; tarım sektörü toplam katma değeri %0,5, sanayi sektörü %6,4 ve inşaat sektörü %8,7 azaldı. Ticaret, ulaştırma, konaklama ve yiyecek hizmeti faaliyetlerinin toplamından oluşan hizmetler sektörünün katma değeri %0,3 azaldı. Yollarda beton mikserlerini ve beton pompalarını, tuğla kamyonlarını görmez olduk. Uzun süredir yeni konut temelleri atılmıyor. İnşaat ustaları ve işçileri, iş bulamıyor. İnşaat firmalarının çoğu işçilerini çıkarmış, ekiplerini dağıtmış durumda.

Yıllardır söylüyorum, yazıyorum, bir ülkenin ekonomik durumunun en iyi göstergesi inşaat sektörüdür. İnşaat sektörüne bakın durumu iyiyse, ekonomiye bakmayın kötü olması mümkün değildir. İnşaat sektörünün durumu kötüyse, yine bakmayın iyi olması mümkün değildir. İnşaat sektörünün durumu iyi mi, değil. O zaman ekonomi de iyi değil. İnşaat sektöründe daralma 2017 yılında başladı ve 2018 yılında dibe vurdu. 2019 yılı da inşaat sektörü için kayıp yıl olacak. Ben onu bunu bilmem, ekonomiyi canlandırmanın yolu inşaat sektörünü canlandırmaktan geçer. Ülkemizde 6 ve 7 şiddetinde bir depremde yerle bir olacak milyonlarca çürük bina var. Bu binaların yenilenmesi ancak inşaat sektörünün desteklenmesi ve kentsel yenileme projeleriyle mümkün olacaktır.

Ülkemizin daralmadan, kalkınmaya geçebilmesi sadece sanayinin gelişmesiyle mümkün olmaz. Tarımında gelişmesi içinde gerekli önlemlerin alınması gerekiyor.
Sanayi desteklenecek, tarım teşvik edilecek, inşaat sektörünün önü açılacak. Ancak bunlar yapıldığında, işsizlik önlenir ve kalkınma sağlanır.
Kendine yeterli bir tarım ülkesi olduğumuzu söyledik durduk yıllarca. Ancak şimdi geldiğimiz duruma bakalım: Rusya ve Ukrayna’dan buğday, Brezilya ve Arjantin’den kırmızı et, Kanada’dan mercimek, Rusya’dan mısır, Fransa’dan arpa, Sri Lanka’dan çay, Amerika’dan pirinç,  Meksika’dan kuru fasulye, Hindistan’dan nohut, İran ve Şili’den üzüm alıyoruz. Oysa biz, tarımı desteklesek bu ürünlerin çoğunu ihraç eden ülke olabiliriz.

Bu yıl içinde, mutlaka borçlarımızı ödeyebilmek için borç para bulmak zorundayız. Borcu AB ülkelerinden ve ABD’den alabiliriz ancak. Bu nasıl olacak bekleyip göreceğiz.
Biz, gelişmiş ülkelere bakınca, tarımda gelişmek, gelişmenin öncüsü olmak bir yana takipçisi bile olamadığımızı görüyoruz. Başta AB ülkeleri olmak üzere, birçok gelişmiş ülke beş altı yıldır, büyük tarım işletmelerini değil, aile işletmelerini öneriyor ve destekliyor. Aile işletmelerinin, tarımda daha verimli olduğunu söylüyorlar. Tarımda aile işletmelerinin desteklendiği yeni bir program başlatmalıyız.
Parayı, zamanı, enerjiyi ve insan kaynağımızı akılcı kullanarak, yeni projelerle kalkınma seferberliğini hemen başlatmalıyız.
 

 

8 Mart 2019 Cuma

KADINLAR GÜNÜ

Nüfusumuzun yarısı kadın, diğer yarısını da yetiştiren kadındır. 
Kadını eğit, toplumu eğitsin. Sevgi barış kardeşlik öne geçsin, güçlensin. Katınlar, siyasetin içinde olmalı, kentlerin ve ülkenin yönetimine etkin biçimde katılmalı. Sadece evlerin içine değil, kentin sokaklarına ve meydanlarına kadın eli değmeli. Görün bak kentler nasıl güzelleşir. 8 Mart 1857 tarihinde ABD New York kentinde bir tekstil fabrikasında daha iyi çalışma koşulları isteyen kadın işçiler haklarını kazanmak için mücadele etmişlerdir. Bu hak arama, daha iyi koşullarda çalışma mücadelesi yıllarca devam etmiştir, devam etmektedir ve edecektir. Birleşmiş Milletler Örgütü, kadınlarda ayrımcılığı, istismarı fark etmiş ve kadın problemlerine dikkat çekmek için 8 Mart 1975’te, 8 Mart gününü Dünya Emekçi Kadınlar Günü olarak kabul etmiştir. 8 Mart Emekçi Kadınların Günü bir hak arama bir başkaldırma ve siyasete etkin biçimde katılma günü olarak kutlanmalıdır. Atanamayan kadın öğretmenler, iş bulamayan kadınlar, çocuk yaşta evlendirilenler, istismar edilenler mutlaka gündeme getirilmelidir. Kadın kuluçka makinesi gibi görülmemeli, kafesler ardına hapsedilmemeli. Kadın duyarlılığı kente ve ülke yönetimine yansıtılmalı. Görün bak kentler nasıl daha güzel, nasıl daha yaşanası olur. Okuryazar olmayan kadınlar için ülke düzeyinde bir seferberlik başlatılmalı kadınlarımız okuryazar durumla getirilmeli. Toplumu eğitmenin ilk şartı kadını eğitmektir. Kumalık, berdeller, başlık paraları, dayak ve baskı, çocuk yaşta evlendirme, töre cinayetleri sona erdirilmeli. Şehirlerimizde işyerlerinde cinsel tacize maruz kalan, doktor yüzü görmediği için yaşamını yitiren kadınların sorunlarına acilen çözüm bulunmalı. Şu evlendirme programlarının yerini kadınları eğitme okuma yazma programları alsa, okuma yazma öğrenenlere ödüller verilse, onlara iş bulunsa, eğitimli kadın sayısı çoğaltılsa, ülkemizin kalkınma hızının artacağından, çocukların daha iyi eğitileceğinden hiç kuşkunuz olmasın. Kadınlarımızı erkeğinin yanında birinci sınıf yurttaş yapan, onlara seçme ve seçilme hakkı veren, Cumhuriyetimizin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk’tür. Kadınlarımız Atatürk’ü daha çok sevmeli, çocuklarına Atatürk sevgisini öğretmeliler. Kadınlar, sadece seçme haklarına değil, seçilme haklarına da sahip çıkmalılar. Erkek egemen toplumu kadınıyla erkeğiyle insan egemen toplum haline getirmeli, kadın erkek eşitliğini özlem olmaktan çıkarmalıyız. Kurtuluş Savaşı’nın kazanılmasında analarımız önemli çalışmalar gerçekleştirmişlerdir. Yeri geldiğinde cephede savaşmış, yeri geldiğinde cephe gerisinde savaşa destek olmuşlardır, Savaş ardından ülkenin kalkınmasında da kadınlarımız, en ön saflarda yerlerini almıştır. Bir kez daha tekrarlıyorum: Toplumun yarısı kadın, diğer yarısını da yetiştiren kadındır. Kadın toplumun temel direğidir. 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü kutlu olsun.
 

 

7 Mart 2019 Perşembe

REGAİP KANDİLİ

Bugün, 7 Mart 2019 Regaip Kandili. Yarın üç aylar başlayacak. On iki ayın içinde "Üç aylar" diye anılan Recep, Şaban ve Ramazan aylarının, rahmet ve bağışlama bakımından, diğer aylardan daha üstün olduğu kabul edilir.

Posta Manisa’nın Regaip Kandili nedeniyle Perşembe günü de çıkacağını öğrenince ve benden de bir yazı istenince, yine sevgi, barış, kardeşlik ve uzlaşma üzerine yazayım dedim. Gerçekten sevgiye ve uzlaşma kültürüne ihtiyacımız var. Ayrışma yerine birleşmeye ihtiyacımız var.
Kin ve nefreti yüreğimizden atıp yerine sevgiyi koymalıyız. Çünkü kin ve nefret insan yüreğine yüktür. Yüreğinde kin ve nefret olanlara bakın, kin ve nefretin yüzlerine yansıdığını görürsünüz. Kin ve nefreti yüreğinizden attığınızda yerini sevgi doldurur.  Sevgi insan için, hava kadar su kadar önemli. Sevmezseniz, sevilmezseniz mutlu olamazsınız.

Doğayı, insanları her şeyi seveceksiniz. Yaşadığınız kenti, yaşadığınız ülkeyi seveceksiniz. Yaşadığın kenti sevmek, eşini, çocuklarını akrabalarını sevmek kadar önemlidir. İnsan yaşadığı kenti sevmiyorsa, mutlu olması mümkün değil. Yaşadığın kenti sevmek emek istiyor.  Kenti sevmek için çaba göstermek gerekiyor. Kenti sevmek insana sorumluluklar yüklüyor. Kenti sevmemekse insanı mutsuz diyor. Ya sevecek mutlu olacaksınız ya da sevmeyerek mutsuzluğu yaşayacaksınız. Seçim sizin. Sevmeyi seçerseniz, çalışacaksınız. Ama mutlu olacaksınız. Ben yaşadığım kenti sevip, mutlu olmak isteyenlerdenim. Sevdiğim kent için çalışmam gerektiğini biliyorum.  Yaşadığımız kenti sevmek, hemşerilerimizi de sevmemizi gerektiriyor.  Yaşadığımız ülkeyi sevmek, yurttaşlarımızı da sevmeyi gerektiriyor.
Yunus Emre’nin bu dizelerini çok seviyorum; fırsat buldukça paylaşıyorum:  Gelin tanış olalım/İşi kolay kılalım/Sevelim sevilelim/Bu dünya kimseye kalmaz.

Sevginin sözünü etmek yetmez. Sevgiyi içselleştirmeliyiz. Sevgiyi yaşamalıyız.
Ermişlerden birine sormuşlar bir gün. `Sevginin sadece sözünü edenlerle, onu yaşayanlar arasında ne fark vardır?` `Bakın göstereyim.` demiş, ermiş.
Önce sevgiyi dilden gönüle indirememiş olanları çağırarak onlara bir sofra hazırlamış. Hepsi oturmuşlar yerlerine derken, tabaklar içinde sıcak çorbalar gelmiş. Arkasından da derviş kaşıkları denilen bir metre boyunda kaşıklar. Ermiş: "Bu kaşıkların ucundan tutup öyle yiyeceksiniz." diye de bir şart koşmuş. "Peki" demişler ve içmeye teşebbüs etmişler. Fakat o da ne? Kaşıklar uzun geldiğinden bir türlü döküp saçmadan götüremiyorlar ağızlarına. En sonunda bakmışlar beceremiyorlar, öylece aç kalkmışlar sofradan.  Bunun üzerine "Şimdi" demiş ermiş. "Sevgiyi gerçekten bilenleri çağıralım yemeğe." Yüzleri aydınlık, gözleri sevgi ile gülümseyen ışıklı insanlar gelmiş oturmuş sofraya bu defa. "Buyurun" deyince, her biri uzun boylu kaşığını çorbaya daldırıp, karşısındaki arkadaşına uzatarak içirmiş. Böylece her biri diğerini doyurmuş ve şükrederek kalkmışlar sofradan.  "İşte" demiş ermiş:  "Kim ki hayat sofrasında yalnız kendini görür ve doymayı düşünürse, o aç kalacaktır. Ve kim arkadaşını düşünür de doyurursa, o da arkadaşı tarafından doyurulacaktır.
 Sevgiyi gönülden doyasıya yaşayanların çoğaldığı toplumlarda, huzur, mutluluk, sevgi, barış dayanışma ve gelişme olur. Çevre cennete dönüşür. Arınma, temize çıkma kandiliniz kutlu olsun. Kin ve nefretten arının yüreğinizi sevgiyle dolsun…
 

 

 
back to top