YALNIZ KALMAK
ÖNDE OLMAKTIR
Yalnız adam olduğum söyleyenler çok olur.
Kimisi eleştiri gibi söyler.
Kimisi kayda değer bir saptama olarak.
Söylenen doğrudur.
Yalnız olduğumu bilirim.
Bunun bana söylenmesi hoşuma da gitmiyor değil.
Yalnız olduğum söylenince, Tebrizli Şems’in in güzel bir
sözünü anımsıyorum:
“Sen ne kadar önde gidersen arkandan gelenler o kadar az olur.”
Şimdi de, “Sen önde
mi gidiyorsun?”diyenler olacaktır elbet.
Evet, öğünmek gibi olmasın ama, önde gitmeye önde olmaya
çaba gösteriyorum.
Dersime çok çalışıyorum.
Tembellik yapıp, tembelliğime gerekçeler aramakla
geçirmiyorum zamanımı.
Birçok kişiden önde olduğum konular var.
Kentleşmede kentlileşmede meslek olarak seçtiğim
kooperatifçilikte öndeyim.
“Seni sevmeyen çok insan var” diyenler de oluyor.
Doğrudur.
Beni sevmeyenler olabilir.
Olmazsa yadırgardım ve üzülürdüm.
Önde gidenin
gördüklerini arkadan gelenler göremez.
Ya da sonradan
görürler.
Sonradan görenler
önce göreni ve söyleyeni kıskanırlar.
Söylediklerini
duymazlıktan, gördüklerini görmezlikten gelirler.
Önde gidenin kaderi
yalnızlıktır.
Bunu bildiğim yaşayarak öğrendiğim için, “yalnız adam” nitelemesinden hiç
rahatsızlık duymuyorum.
Peki, gerçekten yalnız mıyım?
Benim anladığım anlamda hiç yalnız değilim: küçük bir odada
hatta bir hücrede bile binlerce insanla birlikte olabiliyorum.
Düş kurabiliyorum.
Konuşabiliyorum.
Yalnızsın diyenlere, yalnız değilim demiyorum
Yalnızsın diyenlere kızmıyorum kırılmıyorum.
Söylenen anlamdaki yalnızlık benim kendi seçtiğimim bunu
biliyorum.
Milyonları peşinde koşturan insanların yalnızlığını düşünün.
Milyonları peşinde koşturanlar da yalnızdılar ve yalnız
öldüler.
Kalabalıklar içinde yalnızlığı.
Yalnızlıkta kalabalığı yaşamayı bilmeyenlerin yalnızlığı
değildi onların yalnızlığı.
Kürsüden yüz binlere konuşanın kürsüde yalnız olmadığını
söyleyebilir misiniz?
Ne demiş Tebrizli Şems: “Sen
ne kadar önde gidersen arkandan gelenler o kadar az olur.”
“Sürüden ayrılanı kurt kapar” diyenlere mi inanayım.
Sürünün içinde kalmaya mı razı olayım.
Yaşamıma korkular mı yön versin, yoksa sevgiler mi?
“Kurt kapar” diye sürünün içinde kalmaktansa, korkuları
aşarak yaşamak daha onurlu daha doyurucu daha iyi değil mi?
Yalnız kalmaktan korkmayın,
Sürünün içinde koyun kalmaktan korkun.
Yalnız kalmak önde
olmaktır.
Bunu bilirseniz yalnız olduğunuza üzülmezsiniz.
Farklılığınız
yalnızlığınızdır.
Farklı olmak, aynı olmaktan güzeldir.
