ŞİİRE TUTUNMAK

Her hafta, köşemde ne yazayım diye düşünürken, arada bir şiir yazmak geçiyor içimden.

Keşke diyorum, şiire daha çok zaman ayırabilsem. Ancak, kolay olmuyor. Zaman olsa sözcüklerle oynaşsam, yeni anlamlar yüklesem sözcüklere, tuğlaları koyduğumuz gibi üst üste sözcükleri dizebilsem, küçük notlar düşsem yaşadığımız günlere diyorum, diyorum da olmuyor işte. Önceden yazdığım şiirler vardı, çoğunu bulamıyorum şimdi. Keşke yazdıklarımı paylaşsaydım diyorum. Zaman bulabilsem oturup yeni şiirler yazacağım. En kıt kaynağım zaman. Hızla akan bir nehir gibi, gitti gidiyor. Hayatı anlamadan, düşündüklerimizin çoğunu yapamadan ömür bitiyor…

SPİL’İN ZİRVESİNDE

Spil’in zirvesinden kuzeye,
Gediz Ovası`na bakıyorum.
Gediz ağlıyor,
Ben ağlıyorum.
Spil’in zirvesinden kuzey doğuya,
Bereketin ve doğurganlığın,
Taş kesilmiş anası,
Niobe’ye bakıyorum.
Susuyorum.
Spil’in zirvesinden kuzey batıya,
Taşa dönüşen Niobe’ye bakıyorum.
Taşlaşmış yürekler geliyor aklıma,
Kahroluyorum.
Spil’in zirvesinde susuyorum.
Sesinizi duyamıyorum.
Spil’in zirvesinde ağlıyorum.
Spil’in zirvesinden görüyorum.
Pelops atlı arabasını sürüyor batıya doğru,
Tantalos’un fildişi omuzlu yiğit oğlu,
Uygarlık ekiyor.
Spil’in zirvesinden,
Bakıyorum.
Susuyorum.
Ağlıyorum.
Üşüyorum.
Yorum, yorum...
Bi yorum yapamıyorum.

Spil’in zirvesinde,
Yalnız başıma ağlıyorum,
Sizi duyamıyorum.