Yeni Kooperatifimiz CEMRE KONUT

S.S. CEMRE Konut Yapı Kooperatifinin imzaları atıldı

CEMRE KONUT / LALE KULE

1+1 Küçük Konut, Büyük Rahatlık

CEMRE KONUT / LALE KULE

S.S. CEMRE Konut Yapı Kooperatif toplantısından görüntüler

CEMRE KONUT / LALE KULE

Hedef Kilitlendi

SİMGE KONUT

1+1 Küçük Konut, Çeyrek Altın, Akıllı Yatırım

SİMGE KONUT

1+1 Küçük Konut, Çeyrek Altın, Akıllı Yatırım

S.S. OBASYA TURİZM GELİŞTİRME KOOPERATİFİ

Mekanda yolculuk sağlayan bir kültür ve turizm projesidir

S.S. OBASYA TURİZM GELİŞTİRME KOOPERATİFİ

Üye Kayıtlarımız Başlamıştır

OBASYA Projesi Yuntdağlarında kurulacaktır.

28 Şubat 2018 Çarşamba

KEÇİ ÇOBANLIĞINDAN DEVECİLİĞE



Çobanlıktan deveciliğe geçiş öyküsünü çok sıkça anlatıyorum.

Çoğunluğu bilenlerin isteği üzerine oluyor. Bu kez de istek üzerine ilginç bulacağınızı düşünerek yeniden yazıyorum.

1950’li yıllar zor yıllardı. Nereden biliyorsunuz demeyin, o yılları yaşadım ve biliyorum. O yıllar özellikle bizim için topraksız köylüler için daha zor yıllardı. Yaşantımızı tek odalı bir ev de sürdürüyorduk. Mutfağımız, yemek odamız, misafir odamız, yatak odamız hepsi o on beş metre kareyi geçmeyen tek odaydı. 1950’li yıllar gerçekten zor yıllardı. Ancak mutlu olmayı, mutlu kalmayı becerebiliyorduk.

Köyde tek bir kişinin keçi sürüsü vardı. Babam keçi sürüsünün çobanlığını yapıyordu. O yıllarda paralı alışverişler yerine değiştirmeler yapılırdı. Sizde olanı olmayana veriyor, ondan da sizde olmayanı alıyordunuz. Köye gelenler, zeytin ve yumurta alarak satış yapıyorlardı. Bulgurla, buğdayla alışveriş yapanlar bile vardı. Çocuklar bakkala yumurta götürür şeker alırlardı.  Keçi sürüsünün sahibi de babama ücret olarak para yerine keçi verirdi. Yıllar sonra ağanın yüz keçisi içinde bizimde on beş keçimiz oldu. Annem bizim keçileri ayrı sağar, sütünü yoğurt yapar satardık.

Bir zaman sonra, babam keçi çobanlığından yakınmaya başladı. Babamı sevenlerden birisi “Bırak demiş keçi çobanlığını. Sat keçilerini, bir deve al. Odun taşır geçinir gidersin. Ağanın tafrasını çekmekten de kurtulursun” demiş. Birlikte bir hesap yapmışlar. Gerçekten de yirmi keçi ile bir deve alınabiliyormuş.

Babam keçileri satıp deve aldı. Böylece keçi çobanlığından kurtulmuş oldu. Hayatımız değişti. Babam her sabah deveyi alıp dağa oduna giderdi. Getirdiği odunu köydeki kahvelere satardı. Kış bastırana kadar her şey düzenli ve güzel gidiyordu. Kış bastırınca deveyi soğuktan korumak zorlaştı. Evin önüne ıhtırıp üzerini eski kilimlerle örtüyorduk. Durumumuzu gören komşumuz. “Bu böyle olmayacak, deveyi üşüteceksiniz. Gelin onu bizim eşek damına koyalım” dedi. Gidip eşek damına bakıldı. Deve yüksek, eşek damı alçaktı. Sununda onunda çaresi bulundu. Deveyi dışarıda ıhtırıp, ayaklarını bağlıyorduk. Emekler durumda da eşek damına koyuyorduk. Sabahleyin de paketlenmiş biçimde damdan dışarı çıkarıp, ayaklarını çözerek ayağa kaldırıyorduk. Deve için birazcık zahmetli oluyordu ancak soğuktan korunması içinde başka bir seçeneğimiz yoktu.

Akşamüzeri yine deveyi paketlenmiş biçimde eşek damına koyup, evlerimize çekildik. Gecenin bir yerinde büyük bir gürültü ile uyandık. Gürültü komşumuzun eşek damının olduğu yerden geliyordu. Koşup gittiğimizde gördüğümüz manzara gerçekten korkunçtu. Eşek damının içinde devenin ayakları çözülmüş ve deve ayağa kalkmıştı. Deve ayağa kalkınca da dam devenin üstüne yıkılmıştı. Deve yıkıntılar arasında bağırırken, köylüler damın çevresinde toplanıp deveyi yıkıntının içinden kurtardılar.

Komşumuzun eşek damına verdiğimiz zararı devemizi satarak ödeyebildik. Yine ortada kalmıştık. Babam varlıklı köylülerin birinin yanında yanaşma olarak çalışmaya başladı. Sadece babam değil annem ve bende çalışıyorduk.

Anlatmak istediğim deve öyküsü işte böyle. Öyküyü, topluluklar özellikle kooperatif ortakları karşısında anlatırken, bir üretim aşamasından, bir üretim aşamasına geçmek için koşulların oluşması gerekir. Eğer koşullar oluşmadan yeni bir üretim aşamasına geçilirse, eşek damının devenin tepesine yıkılması gibi sorunlar yaşanabilir diye noktalıyordum.

Demokrasiye geçişin, Avrupa Birliğine girişin ve kentleşmenin koşulları oluşturulmadan olmuyor. Damların tepemize yıkılmasını istemiyorsak, yeni aşamalara geçişin koşulları oluşturulmalı. İlkel araçlarla ve yönetmelerle çağdaş amaçlara ulaşılamıyor.




22 Şubat 2018 Perşembe

GÜRLE



Geçtiğimiz hafta bugün, Yunusemre Belediye Başkan Yardımcısı Sayın Kılıç Kaya’nın daveti üzerine, karanlık ve bozuk yollardan geçerek, saat:19.00’da Gürle köyüne gittim.

Gürle, Manisa Organize Sanayi Bölgesi’nin hemen bitişiğinde bir köy. Daha önceden de gitmiştim Gürle’ye, Manisa’da çekilmesi için çalıştığım Adem’in Trenleri filminin bazı sahneleri Gürle’de çekilmişti. Arada bir Gürle Alabalık Tesisleri’ne de gidiyorduk. Gürle farklı doğasıyla, su kaynaklarıyla ve un değirmenleri ile öne çıkan bir köyümüz.

Gürle’ye giderken, yolların çok kötü olduğunu gördük. Ülkemizin en planlı, en güzel Organize Sanayi Bölgesi’nin yanında unutulmuş terkedilmiş bir köy gibi Gürle. Hele taş ocağını görünce, içimden gürlemek, bağırmak, isyan etmek geçti. Dağdaki taş ocağı, güzel bir bayanın suratında açılmış kezzap yarası gibi duruyordu. Su kaynakları var. Cennet gibi bir doğa var. Kim verir kentin içinde bu taşocağı ruhsatlarını anlamak mümkün değil.

Köylüleri toplayıp, Manisa’ya kadar yürümek geçti içimden. Yapılmayan bozuk yollar ve doğal güzelliği bozan taş ocakları için. Yapmayın ne olur. Bozmayın doğal güzelliği…
Köye vardığımda, muhtarlık kahvesini dolu buldum. Belediye Başkan Yardımcısı Kılıç Kaya ve Yunusemre Belediyesi’nin müdürleri, çalışanları oradaydılar. Sinevizyon için perde kurulmuştu. Ses düzeni hazırlanmıştı. Yapılacak konuşmaları dinlemeye gelen köy kadınları da vardı.

Yapılacak sunumu bende merak ediyordum. Sayın Kılıç Kaya’nın sunumunu dinleyince iyi ki gelmişim dedim. Gürle Köyü için başlatılacak Müze Köy, Tarım Köy gibi iki güzel proje beni de heyecanlandırdı.

Tarım Köy ve Müze Köy Projeleri eş zamanlı olarak Gürle’de  hayata geçirilmek isteniyordu. Manisa’da yaşayan bir yurttaş olarak, bu projelere katkıda bulunmanın ertelenmez bir görev olduğunu düşünüyorum. Manisa’da turizmin gelişmesini isteyenler olarak, katkıda bulunmalıyız bu güzel projelere. Manisa, tarımda, özellikle üzümde ve zeytinde öne çıkmış bir kent. Sanayide de adeta destan yazıyor, ancak turizmde çok gerideyiz. Doğal güzelliklerimize tarihi zenginliklerimize rağmen çok gerideyiz. Bu nedenle Gürle Projesini önemsemeliyiz, projeyi başlatanları kutlayıp destek olmalıyız.

Gürle Projesi gerçekleştiğinde, Gürle hem çevre yoluna hem de Menemen yoluna yeni yollarla bağlanmış olacak. Akgedik ve Gürle Toplu Konut Alanları’ndan Gürle`ye yeni yollar yapılacak.
Anlatılanları dinlerken, Şirince Köyü canlandı gözlerimin önünde. Proje gerçekleştiğinde, Gürle’ye çok ziyaretçi geleceğinden, hiç kuşkunuz olmasın.

1930’larda, 40’larda, 50’lerde Anadolu’nun bir köyünde ne varsa, bu köyde de hepsi hatta daha fazlası var. Gürle, çamaşırhanesi, okulu, bakkalı, köy evleri, su değirmenleri, asma ve kemerli köprüsü, köy kahvesi, köyün içinden akan deresi, derede yüzen ördekleri ve alabalık tesisleri ile öne çıkacak.
Düşünülenler arasında, asma köprü, zipline, at safari, pickup, atv, motokros turları, dağ-kaya tırmanışı, çadır kampı yer alacak.

Projeyi yürütecek olanlara başarılar diliyorum. Öncelikle taş ocağı ruhsatı iptal edilmeli, yeni yollar açılmalı, mevcut yol iyileştirilmeli ve bunlardan daha önemlisi, köylüler gecikmeden bir dernek kurup haklarını savunmaya başlamalılar…




16 Şubat 2018 Cuma

ÖZLEM


Benim bir özlemim var. Ne mutlu özlemi olanlara; Ne mutlu içinde özlem büyütenlere; Ne mutlu özlemim gerçekleşsin diye çalışanlara.
Martin Luther King’in 28 Ağustos 1963’te yaklaşık 200 bin kişiye hitap ettiği Lincoln Meydanı’nda gerçekleştirdiği “Bir Hayalim Var” isimli konuşması tarihe geçen unutulmaz anlardan biridir. King bu konuşmayı yaptığında, ben 18 yaşında, özlemleri olan, yurdunu seven, ülkemizde ve dünyada olanla bitenle ilgilenen bir delikanlıydım. King’in konuşmasının Dünya’da yarattığı etkiyi biliyorum. Sonradan bu konuşmadan esinlenerek şarkılar bile yapıldı. Hangimizin hayalleri özlemleri yok ki…
King, bu konuşmasında genel olarak insan hakları, eşitlik ve özgürlük mücadelesini etkili biçimde öne çıkarıyordu.
“Bir Hayalim Var” diye başlamıştı konuşmasına.
Konuşmasının bir yerinde “Bir rüyam var. Gün gelecek, bu ulus ayağa kalkıp kendi inancını gerçek anlamıyla yaşayacak. Şunu kendinden menkul bir gerçek kabul ederiz ki, bütün insanlar eşit yaratılmıştır. Gün gelecek, eski kölelerin evlâtlarıyla eski köle sahiplerinin evlâtları, Georgia'nın kızıl tepelerinde kardeşlik sofrasına birlikte oturacaklar. Gün gelecek, Mississippi eyaleti bile, adaletsizliğin ve baskıların sıcağıyla bunalıp çölleşmiş olan o eyalet bile, bir özgürlük ve adalet vahasına dönüşecek. Gün gelecek, dört küçük çocuğum, derilerinin rengine göre değil, karakterlerine göre değerlendirildikleri bir ülkede yaşayacaklar.” diyordu.

Tarihe geçen King’in konuşmasını tümünü bulun okuyun ve okutun derim.

Hepimizin hayalleri özlemleri var. Özlemlerimiz ortak hale gelirse,  hepimizin hatta tüm insanlığın ortak özlemi haline gelirse, gönülden söylenirse inanın gerçekleşir.
Benim bir özlemim var: Silahlardan, savaştan arınmış bir dünya istiyorum.
Benim bir özlemim var: Silah üretimine ayrılan kaynaklar insanlar için harcanırsa bir tek aç insan kalmaz.
Benim bir özlemim var: Suları, denizleri, havayı özetle doğayı kirletmesek, ormanları tüketmesek, dünya yaşanası bir cennet olur…
Benim bir özlemim var: Silahlanmaya harcadığımız kaynakları sağlık için harcasak tüm hastalıkların kökü kazınır.
Benim bir özlemim var:  Savaşlar bitsin, barış gelsin.
Benim bir özlemim var: Emperyalist ülkelerin halkları ayağa kalksın. Bir tek emperyalist ülke kalmasın.
Benim bir özlemim var: Tüm insanlar kardeştir densin. Ayrımcılık bitsin.
Benim bir özlemim var: Bırakın dünyayı sevgi yönetsin, korkular sinsin.
Benim bir özlemim var: Barıştan kardeşlikten dayanışmadan yana tüm özlemler gerçekleşsin.
Benim özlemlerim hepimizin özlemi biliyorum. Bu özlemlerin gerçekleşmesini emperyalistler önlüyor biliyorum. Onların sayıları az, biz barıştan kardeşlikten dayanışmadan yana olanlar daha fazlayız. Bir gerçek var. Onlar örgütlü biz dağınığız.

Benim özlemim barıştan kardeşlikten dayanışmadan yana olanların Martin Luther King gibi sesini yükseltmesidir.

8 Şubat 2018 Perşembe

GRİP SALGINI


Bu yıl grip yatağa düşürüyor.


3 Şubat 2018 Cumartesi gününden bu yana yataktayım. Doktora da gittim. Verilen ilaçları kullanıyorum. Daha bir süre daha işi gidemeyecek gibiyim. Aman dikkat alınacak ne önlem varsa alın, kalabalık yerlerden uzak durun. Dediğim gibi bu yılki  grip çok farklı. Doktorum, etkisi uzun sürecek, belki bir ay öksürmen devam edecek dedi.
Grip virüsünün bu yıl 1,5 ay erken geldiği söyleniyor. Çok bulaşıcı. Kas ağrısı yapıyor ve yatağa düşürüyor. Bu yıl ciddi bir grip vakasıyla karşılaşılabilir. Bu seneki virüs 2009 yılındakine benzediği, öldürücü değil ama çok bulaşıcı olduğu söyleniyor.
Grip olduğumu öğrenen arkadaşlarımla yaptığım görüşmelerden, salgının boyutunun genişlemekte olduğunu öğrendim. Bursa, İstanbul gibi illerde yoğunluk devam ediyormuş. Önümüzdeki günlerde Ankara ve İzmir'de grip yoğunluğu yaşanacak deniliyor. Kurak ve soğuk havada grip bir miktar azalırken, bilinenin aksine havanın biraz ılıması ve nem virüsü artırıyormuş. Grip virüsü sürekli değişiklik gösteren bir virüs olduğu için her yıl bir sonraki yılın virüsü tahmin edilerek yeni aşılar üretilmeli. Dilerim gribe karşı kalıcı bir aşı bulunur, dilerim çocuk felcinde olduğu gibi, gribinde kökü kazınır.

Gribin yatağa düşürdüğü birisi olarak söylüyorum, gribe yakalanmamak için gerekli önlemleri alın. Yatakta yatarken, grip konusunu araştırayım dedim. Hastalık yapan 2 tane virüs varmış, A ve B tipi. A tipinde en çok hastalık yapan 2 tipi bulunuyormuş. Birisi domuz gribi diye bilinen H1N1, diğeri de H3N2 virüsüymüş. Esas ölümlere yol açan H3N2 tipi virüsün yaptığı grip hastalığıymış.

Bu hafta bu köşede CHP Kurultayını yazmayı düşünüyordum. Grip konuyu değiştirdi ama yine de birşeyler yazmak istiyorum. CHP çok partili dönemde en büyük seçim başarısını Ecevit’in Genel Başkanlığı döneminde gösterdi. Halkın önüne, Halk sektörü, Demokratik Kooperatifçilik, Köy Kentler gibi projelerle çıktı. Sendikaların, Sivil Toplum Kuruluşlarının Kooperatiflerin desteğini almayı başardı.  Şimdi bakıyorum da, programında olmasına karşın ne kooperatifler, ne sendikalar, ne sivil toplum örgütleri CHP’nin ne söyleminde nede eyleminde var. Ecevit’in Liderliğinde, sivil toplum örgütlerinden, sendikalardan, kooperatiflerden temsilciler milletvekili olurdu, yönetici olurdu. Kooperatif Birliklerinin partili yöneticileri doğal delege olurdu.
Cumhuriyet tarihinde hep yeni partiler ya da yenileşen partiler şanslı olmuştur. Ecevit bir yenileşme hareketidir mesela. Ecevit öncülüğünde kurulan DSP de, birinci parti olmayı başarmıştır yeni bir parti olarak.

CHP’nin kısa sürede bir tüzük ve hemen ardından bir program kurultayı yapması gerekiyor.

Yönetiminde değişimi başaramayan CHP yeni bir söylem ve eylem gerçekleşemediğinde yine % 25 bandını aşamayacak yine umut olamayacaktır.

CHP içine düştüğü kısır döngüden kurtulmalı, CHP yenilenmeli. CHP yenilenemedi ama Siyaset yaşamına İYİ Parti yeni bir parti olarak katıldı. İYİ Parti’yi yeni olmasına karşın gelecek seçimlerde daha şanslı görüyorum. CHP köklü bir değişik yapmayı başarabilseydi keşke.



2 Şubat 2018 Cuma

İYİ İNSAN


İyi insan, kendinden önce toplumu düşünen, topluma hizmeti yaşam biçimine dönüştüren insandır.

İyi insan, kin ve nefreti yüreğine yük etmeyen insandır. Atın yüreğinizden kin ve nefreti, yerini sevgi dolduracaktır inanın. İyi insanlar çoğaldıkça huzur ve mutluluk artar.

İyi insanı sevgi, kötü insanı korku yönetir.  İşlerimizi ya sevdiğimiz ya da korktuğumuz için yaparız. Sevgiyle yapılanlar keyif verirken, korkuyla yapılanlar üzer, gerer, yorar insanı.
Sevgisiz toplum verimsiz çorak tarla gibidir. Sizi bilmem ama ben korkuların sevgilerin önüne geçtiğini görüyorum. Ne yapıp edip sevgiyi etkin kılmalıyız iyileri çoğaltmalıyız. Kötülükleri, iyileri çoğaltarak yenebiliriz.

Çocukluğumu yaşadığım 50’li yılları düşünüyorum, akıllı telefonlarımız yoktu ama aklımız başımızdaydı. Dört işlemi kafadan yapardık. Akıllı arkadaşlarımız dostlarımız komşularımız vardı. O yıllarda çocuklar kaçırılmazdı. Çocuklar sevilirdi, çocuklara kıyılmazdı. İyi insanlar etkindi.

Akhisar’ın Büknüş köyünden Konya’ya gitmiştim tek başıma 1958 yılında 13 yaşındaydım. İyilik vardı, sevgi vardı, yardımlaşma vardı. Şimdi bu yaştaki çocukları değil başka bir kente, parka, bahçeye, sokağa bile göndermiyorlar tek başlarına. Neden? Sevginin yerini korku, kin ve nefret aldı da ondan.
İyi insan seven insandır. Sevgi seveni de sevileni de mutlu eder. Sevmeye niyet edin, arkası kendiliğinden gelir. Sevgiyi derinlemesine yaşamak, sevgiyi evrensel bir değer olarak algılayıp, yaşam biçimine dönüştürmek yaşamınıza anlam katacaktır bunu bilin. Bunun içindir, bırakın dünyayı sevgi yönetsin bırakın dünyayı iyiler yönetsin demem.

Sevmek dünyanın en güzel ve en kolay işidir. Peki, niye doyasıya sevmiyoruz? Bizi büyütenler ve yönetenler sürekli kavga ediyorlar, kavgayı yaşam biçimi haline getiriyorlar, hatta kavgayı kutsuyorlar korku kültürünü büyütüyorlar da ondan.  Yazık oluyor yeni yetişen ve korku kültürüyle büyütülen çocuklara. Sevgi kültürünü, korku kültürünün yerine koyamamışız. Kural dışı her şey için bir ceza düşünülmesi ve uygulanması, yöneticilerin asık suratlı olması, annenin babanın çocuklarına sert görünmek için çaba harcaması, eşlerin birbirine, öğretmenin öğrencisine, amirin memuruna şiddet uygulaması hep korku kültüründen kaynaklanıyor. Ancak, korkutmanın da çözüm getirmediği, sürdürülmesinin mümkün olmadığı da bilinmeli. Bu böyle gitmez. Korkuyla yaşanmaz. İnsan, toplumun koyduğu kurallara, inandığı ve saygı duyup sevdiği için uymalı, verilecek cezadan korktuğu için değil. Kırmızı ışıkta sadece polis olduğu zaman değil, hiç kimsenin olmadığı zaman da durmalı. Yola tükürmemeyi, toplu bulunulan yerlerde sigara içmemeyi, ayıplanmaktan korktuğu için değil, insanları sevdiği için yapmalı.


En büyük evrensel değer, sevgi ve gelişim için çalışmaktır. Hem seveceksin, hem de gelişmeye gücünün yettiğince katkıda bulunacaksın. Hem seven, hem de toplumsal gelişmeye gücünün yettiğince katkıda bulunan insanlar çoğaldıkça, dünya daha yaşanası, insanlar daha mutlu ve gelecekten umutlu olacaktır. İyi insan olmak iyilik getirir. İyilikten iyilik, kötülükten kötülük doğar. İyiler olarak çoğalmanın yolunu bulalım. İyiliğe yapılan yatırım, en büyük zenginliktir.

Süresiz, sınırsız, koşulsuz iyilikler diliyorum.



 
back to top