Ben
Manisa
kırsalında
Yetmiş yedi
yaşında
Yetişkin bir
zeytin ağacıyım
Ne gelene
bakarım
Ne
gidene
Ürün verir
dururum
Sıkılır yağ
olurum
Gelenler
gider
Ben yerimde
dururum
Çektiğimi
ben bilirim
Ve de
yakınların
Bir de Allah
bilir çektiğimi
Ben gelen
gidene değil
İşime
bakarım
Ben ürün
veririm
Çünkü ben
kökü toprakta
Başı
göklerde
Genç bir
zeytin ağacıyım
Görmeyenlerin
Görmezlikten
gelenlerin aklına şaşarım
Üretim
der
Barış
der
Dayanışma
der dururum.
Kökleri
derinlerde bir zeytin ağacıyım
Güvercinlere
tünek olurum
İstersen
yaşarsın
Ben
istiyorum
Biliyorum
Ne can
eskir
Ne ten
Ne de benim
olan bu beden
Eskimez sen
istemezsen
Umutları
tutunacak dalların olur
Umutların
yapacaklarındır
Köklerindir
yaptıkların
Ne can eskir
Ne de ten
Ne de bu
beden
Sen
istemezsen
