Yeni Kooperatifimiz CEMRE KONUT

S.S. CEMRE Konut Yapı Kooperatifinin imzaları atıldı

CEMRE KONUT / LALE KULE

1+1 Küçük Konut, Büyük Rahatlık

CEMRE KONUT / LALE KULE

S.S. CEMRE Konut Yapı Kooperatif toplantısından görüntüler

CEMRE KONUT / LALE KULE

Hedef Kilitlendi

SİMGE KONUT

1+1 Küçük Konut, Çeyrek Altın, Akıllı Yatırım

SİMGE KONUT

1+1 Küçük Konut, Çeyrek Altın, Akıllı Yatırım

S.S. OBASYA TURİZM GELİŞTİRME KOOPERATİFİ

Mekanda yolculuk sağlayan bir kültür ve turizm projesidir

S.S. OBASYA TURİZM GELİŞTİRME KOOPERATİFİ

Üye Kayıtlarımız Başlamıştır

OBASYA Projesi Yuntdağlarında kurulacaktır.

16 Haziran 2021 Çarşamba

GÜLER MİSİN AĞLAR MISIN?

İnsan bazen, gülmeli mi, ağlamalı mı, yoksa boş ver deyip geçmeli mi bir türlü karar veremiyor. Kararsız kalmak da üzüyor insanı. Ben ne yapmam gerektiğine karar veremedim henüz. Gülüp geçmek istiyorum. Bakalım siz ne diyeceksiniz.

Adı gerekmiyor Anadolu’da yaşanan bir olayı aktardı bir arkadaşım (mesela yani). Arkadaşımın adı da Mustafa, Mustafa Belediye Başkan Yardımcısından randevu alabilmek için Belediye Başkanından yardım istiyormuş. Ya da bir başka Belediye Başkan Yardımcısını yanına alarak, o başkan yardımcısıyla öyle görüşebiliyormuş ancak. Kasım, kasım kasılıyormuş Başkan yardımcısı bol gelen koltuğunda. Tavrıyla duruşuyla küçük dağları ben yarattım der gibiymiş. Afra tafra yapıyormuş. Oturduğu koltuğa güç katmadığı güç aldığı ayan beyan belli oluyormuş. Egosu yeteneklerinin bir karış üstündeymiş. Neyse, olur bazen böyle işler dedim Mustafa’ya güldük geçtik. Bazen gülüp geçmek gerekiyor. Kafaya takmamak gerekiyor.

Dün sabah Facebook sayfamda bir paylaşım yaptım. Yaptığım paylaşım o kadar çok beğeni ve yorum aldı ki, bu köşe yazımda paylaşmak istedim. Hiçbir harfine, noktasına virgülüne dokunmadan aynen alıyorum buraya:

İnsan bazen tebrik edilmek istiyor. Coşkusu başarısı paylaşılsın istiyor.

Obasya Turizm Geliştirme Kooperatifi olarak, 5 proje yaptık 5’i de kabul edildi. Bu bir rekordur dediğimizde tebrik beklemek hakkımız değil mi bizim? Elbet ki hakkımız. Ancak ben anlıyorum ki biz teşekkür özürlü, kutlama özürlü bir toplumuz. Ancak biz kıskanmaktan takoz olmaktan keyif alan, sevgide alkışta özürlü bir toplumuz… Kentimizin gelişmeye ihtiyacı olan Yuntdağı’nda dokuz kişi bir kooperatif kurup 109 kişi oluyoruz. 100 dönüm arazi almayı başarıyoruz. Projeler yapıp hibeler alıyoruz. Yuntdağı’nın, Yunusemre’nin, Manisa’nın adını ve ülkemizin adını duyuruyoruz. Emek veriyoruz ne bekliyoruz? Sadece Gülen bir yüz, içten bir teşekkür bekliyoruz. Bu, bu kadar zor mu? Ülkenin her yerinden aldığımız teşekkürleri Manisalı olanların ilgili kurum ve kuruluşların yapması gerekmez mi? Teşekkür edenlere destek verenlere haksızlık etmeyeyim. Kutlayanlar benim can dostlarım. Teşekkür edenler Manisa sevdalıları, yüreğinde kin ve nefret taşımayanlar. Kutlayanlar kıskanç olmayanlar. Teşekkür edilmese de biz çalışmaya üretmeye devam edeceğiz. Ağırıma giden ne oldu biliyor musunuz, oğlum yaşındaki birinin yaptığı saygısızlık oldu. Eskiden bu toplumda yaşa başa hizmet edene saygı ve sevgi vardı. Yürekler kin ve nefretle değil sevgiyle doluydu. Yaşamım boyunca ayrıcalık yapmadım ayrıcalık istemedim. Teşekkür etmeyi de özür dilemeyi de bildim… Yaşamım boyunca geldiğim her görevde, odamın kapısını herkese açık tuttum… Hiç saklım gizlim olmadı. Hep açıklığı temel ilke edindim. Böyle geldim böyle gideceğim. Aklım ve gücüm yettikçe bu kente ve ülkemin güzel insanlarına ve teşekkür özürlüler dahil herkese hizmet edeceğim… 50 yıldır geldiğim tüm görevlere seçilerek geldim. Oturduğum hiç bir koltuktan güç almadım oturduğum koltuklara hep güç kattım. Kooperatifçiliğin bayrağını hep doruklara taşıdım. Yaptıklarım ortada. Güzelyurt Mahallesi altın harflerle yazılmış bir destan gibi duruyor ortada.

Ben şimdi yapacaklarımı düşünüyorum. Yapacaklarım yaptıklarım gibi hatta yaptıklarımdan daha güzel olacak. Bana destek veren her düşünceden güzel insanlar var. Hepsine yürekten teşekkür ediyorum. Hepsini sevgiyle kucaklıyorum.

Bize dur durak yok. Çünkü yapacak işimiz çok…

Facebook sayfamda yaptığım paylaşıma öyle güzel geri dönüşler aldım. Yalnız olmadığımı anladım.

Başka Manisa yok. İşte geldik işte gidiyoruz. Hepimiz gücümüz yettiğince bu kente bu ülkeye hizmet edeceğiz. Bazılarımızın adı ve anısı yaşayacak bazılarımız da unutulacağız. Bazılarımız iyilikle bazılarımız kötülükle anılacağız. Ne olur iyilikle anılanlardan olmak için çalışalım.

Manisayı ve Manisalıları, ülkemin her düşünceden insanlarını çok seviyorum. Farklılıklarımızı zenginliğimiz olarak görüyorum.

Bir hafta sonra başka bir konuda yazmaya ve konuşmaya devam edeceğim. Susmayın sizde konuşun sizde yazın. Sizde düşüncelerinizi paylaşın. Sevgi ve bilgi paylaşıldıkça büyüyor unutmayın…




 

 
back to top