Yeni Kooperatifimiz CEMRE KONUT

S.S. CEMRE Konut Yapı Kooperatifinin imzaları atıldı

CEMRE KONUT / LALE KULE

1+1 Küçük Konut, Büyük Rahatlık

CEMRE KONUT / LALE KULE

S.S. CEMRE Konut Yapı Kooperatif toplantısından görüntüler

CEMRE KONUT / LALE KULE

Hedef Kilitlendi

SİMGE KONUT

1+1 Küçük Konut, Çeyrek Altın, Akıllı Yatırım

SİMGE KONUT

1+1 Küçük Konut, Çeyrek Altın, Akıllı Yatırım

S.S. OBASYA TURİZM GELİŞTİRME KOOPERATİFİ

Mekanda yolculuk sağlayan bir kültür ve turizm projesidir

S.S. OBASYA TURİZM GELİŞTİRME KOOPERATİFİ

Üye Kayıtlarımız Başlamıştır

OBASYA Projesi Yuntdağlarında kurulacaktır.

30 Nisan 2018 Pazartesi

BERAT KANDİLİ



Bugün, 30 Nisan Berat Kandili. Berat, temize çıkma anlamına geliyor. Berat kandilinin diğer anlamı da rahmet gecesi olmasıdır.

Posta Manisa’nın Berat Kandili nedeniyle pazartesi günü de çıkacağını öğrenince ve benden de bir yazı istenince, yine sevgi, barış, kardeşlik ve uzlaşma üzerine yazayım dedim. Gerçekten sevgiye ve uzlaşma kültürüne ihtiyacımız var. Ayrışma yerine birleşmeye ihtiyacımız var.

Kin ve nefreti yüreğimizden atıp yerine sevgiyi koymalıyız. Çünkü kin ve nefret insan yüreğine yüktür. Yüreğinde kin ve nefret olanlara bakın, kin ve nefretin yüzlerine yansıdığını görürsünüz. Kin ve nefreti yüreğinizden attığınızda yerini sevgi doldurur.  Sevgi insan için, hava kadar su kadar önemli. Sevmezseniz, sevilmezseniz mutlu olamazsınız.

Doğayı, insanları her şeyi seveceksiniz. Yaşadığınız kenti, yaşadığınız ülkeyi seveceksiniz. Yaşadığın kenti sevmek, eşini, çocuklarını akrabalarını sevmek kadar önemlidir. İnsan yaşadığı kenti sevmiyorsa, mutlu olması mümkün değil. Yaşadığın kenti sevmek emek istiyor.  Kenti sevmek için çaba göstermek gerekiyor. Kenti sevmek insana sorumluluklar yüklüyor. Kenti sevmemekse insanı mutsuz diyor. Ya sevecek mutlu olacaksınız ya da sevmeyerek mutsuzluğu yaşayacaksınız. Seçim sizin. Sevmeyi seçerseniz, çalışacaksınız. Ama mutlu olacaksınız. Ben yaşadığım kenti sevip, mutlu olmak isteyenlerdenim. Sevdiğim kent için çalışmam gerektiğini biliyorum. Yaşadığımız kenti sevmek, hemşerilerimizi de sevmemizi gerektiriyor. Yaşadığımız ülkeyi sevmek, yurttaşlarımızı da sevmeyi gerektiriyor.

Yunus Emre’nın bu dizelerini çok seviyorum; fırsat buldukça paylaşıyorum: Gelin tanış olalım/İşi kolay kılalım/Sevelim sevilelim/Bu dünya kimseye kalmaz.
Sevginin sözünü etmek yetmez. Sevgiyi içselleştirmeliyiz. Sevgiyi yaşamalıyız.
Ermişlerden birine sormuşlar bir gün. `Sevginin sadece sözünü edenlerle, onu yaşayanlar arasında ne fark vardır?` `Bakın göstereyim.` demiş, ermiş.
Önce sevgiyi dilden gönüle indirememiş olanları çağırarak onlara bir sofra hazırlamış. Hepsi oturmuşlar yerlerine derken, tabaklar içinde sıcak çorbalar gelmiş. Arkasından da derviş kaşıkları denilen bir metre boyunda kaşıklar. Ermiş: "Bu kaşıkların ucundan tutup öyle yiyeceksiniz." diye de bir şart koşmuş. "Peki" demişler ve içmeye teşebbüs etmişler. Fakat o da ne? Kaşıklar uzun geldiğinden bir türlü döküp saçmadan götüremiyorlar ağızlarına. En sonunda bakmışlar beceremiyorlar, öylece aç kalkmışlar sofradan.  Bunun üzerine "Şimdi" demiş ermiş. "Sevgiyi gerçekten bilenleri çağıralım yemeğe." Yüzleri aydınlık, gözleri sevgi ile gülümseyen ışıklı insanlar gelmiş oturmuş sofraya bu defa. "Buyurun" deyince, her biri uzun boylu kaşığını çorbaya daldırıp, karşısındaki arkadaşına uzatarak içirmiş. Böylece her biri diğerini doyurmuş ve şükrederek kalkmışlar sofradan.

"İşte" demiş ermiş:  "Kim ki hayat sofrasında yalnız kendini görür ve doymayı düşünürse, o aç kalacaktır. Ve kim arkadaşını düşünür de doyurursa, o da arkadaşı tarafından doyurulacaktır.

Sevgiyi gönülden doyasıya yaşayanların çoğaldığı toplumlarda, huzur, mutluluk, sevgi, barış dayanışma ve gelişme olur. Çevre cennete dönüşür. Arınma, temize çıkma kandiliniz kutlu olsun. Kin ve nefretten arının yüreğinizi sevgiyle dolsun…




25 Nisan 2018 Çarşamba

KENTSEL DÖNÜŞÜM



Kentsel Dönüşüm, çarpık yapılaşmanın olduğu yerleşim alanlarında, ömrünü tamamlamış konutların yenilenmesi, yapılacak düzenlemelerle söz konusu alanın yeterli altyapıya, sosyal donatılara, ticari alanlara, kavuşturulması için yapılan çalışmalar süreçtir. Yılları kapsayan bu çalışmaların sonuç odaklı değil süreç odaklı olarak sürdürülmesi gerekir.

Ankara’da uygulanan Dikmen Vadisi Kentsel Dönüşüm Projesiyle ''Kentsel Dönüşüm'' kavramı kentsel planlamanın önemli bir aracı olarak ön plana çıkmıştır. 45 yıldır kesintisiz kooperatifçilik yapan bir kent kooperatifçisi olarak yapılan tüm çalışmaları izlemeye, konuyla ilgili olarak yazılanları okumaya, konuyu bilenlerle tartışmaya zaman ayırdım.

Kentsel Dönüşüm, kentimizde Laleli ve Mesir mahallelerinde başlatılan Kentsel Dönüşüm çalışmalarıyla gündeme gelmiş ve gündemde kalmıştır. Yapılan çalışmalar, hak sahipleri ile görüşmeler devam ediyor. Kentsel Dönüşümde sihirli sözcüğün “Uzlaşma” olduğu gün geçtikçe daha belirgin olarak ortaya çıkıyor. Kentsel dönüşüm için uzlaşma şart bunu anlamış olduk.

Kentsel dönüşüm sadece binaları yenilemek değildir, aynı zamanda yaşam çevresini yenileme, canlandırma ve dönüşümün uygulandığı bölgeye yeni bir kimlik kazandırma çalışmasını da içermektedir.

Yukarıda da belirttiğim gibi 45 yılıdır aralıksız kooperatifçilik yapıyorum. Bunun 30 yılı kent kooperatifçiliği ile geçti. Manisa’ya 15 bin konutluk yeni bir yerleşim alanı kazandırdığımızı düşünüyorum. Kent kooperatifçiliği konusunda, benim gibi çalışmasını aralıksız sürdüren yok gibi. Kentsel Dönüşüm konusunda da 30 yıl aralıksız çalışan, bir dostum var: Taner Topçu. Bildim bileli kentsel dönüşüm projelerinin koordinatörlüğünü yapıyor. Her buluştuğumuzda konumuz, kentsel dönüşüm ve kent kooperatifçiliği oluyor. Dile kolay Taner Topçu 40 bin hektar alanın dönüşümünde görev almış, projelerin koordinatörlüğünü danışmanlığını yüklenmiş. Manisa’da Laleli ve Mesir Mahallelerinde yapılan dönüşüm 70 hektarı kapsıyor.

Manisa’da yapılan Kentsel Dönüşüm Çalıştayı’nda da Kentsel Dönüşüme ilişkin düşüncelerimi paylaştım. Kentsel Dönüşüm karmaşık ve zor bir süreç. İşin matematiğini iyi kurmak gerekiyor. Hesaplar yapılırken, İlgili Bakanlığın, Yetki verilen belediyenin, hak sahiplerinin ve yapımı yüklenecek yüklenicinin projenin yapılabilirliği ve sürdürülebilirliğini göz önünde tutması gerekiyor. Kentsel dönüşümü değerlendirirken, siyasetten çok matematiği öne çıkarmalıyız.

Benim yaptığım incelemelere göre, Laleli ve Mesir Mahallelerinde yapılmak istenilen kentsel dönüşüm çalışması gerekli, yararlı ve yapılabilir bir projedir. Bu proje ile hak sahipleri, depreme dayanıklı, asansörlü, daha kullanışlı konutlara ve sosyal donatıları ticari alanları çoğalan, yolları genişleyen, otopark sorunu çözümlenen yeni bir yaşam alanına kavuşacaklardır. Uzlaşmak için çaba gösterilmeli.

Kentsel Dönüşümcü Taner Topçu’da önemli açıklamalarda bulundu. Yaptığı tanımı aklımda kaldığı kadarıyla aktarmak istiyorum. “Gecekondu Bölgeleri, Kaçak Yapılaşma Alanları, Eski Sanayi Siteleri Gibi Yıpranmış, Bozulmuş, Deprem Riski Taşıyan Veya Ekonomik, Sosyal, Yapısal Bakımlardan Çöküntü Alanı Haline Gelmiş Kent Parçalarının Kamusal Yetki kullanarak Topyekun İyileştirilmesi İçin Plan, Mülkiyet ve Fonksiyonların Yeniden Düzenlenmesidir. İşin matematiği çok önemlidir.”


23 Nisan 2018 Pazartesi

23 NİSAN'IN DÜŞÜNDÜRDÜKLERİ



23 Nisan 1920’de Türkiye Büyük Millet Meclisi açılıyor.

Cumhuriyet giden yolda en büyük adım atılıyor. Sonra, 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı olarak kutlansın diyar Gazi Mustafa Kemal Atatürk. 23 Nisan’ı coşkuyla kutlamaya başlıyoruz. Son yıllarda, bayrama dost ülkelerin çocukları da çağrılmaya başlandı. Bildiğim kadarı ile başka bir ülkenin bizimki gibi çocuklarına armağan edilmiş bir bayramları yok. Çünkü onların Atatürk gibi bir liderleri olmamış hiç.

23 Nisan’da çocuklarımız bir süre için, yönetici koltuklarına oturuyorlar. Bu yıl da öyle olacak. Geçtiğimiz yıllarda, bir öğrenci Cumhurbaşkanı koltuğuna oturmuş ve ilk isteği, gelir dengesizliğinin giderilmesi ve ekonomik krizin çözümlenmesi olmuştu. Türkiye Büyük Meclis Başkanı koltuğuna oturan çocuk, Krizin aşılmasını sağlayacak yasaların hemen çıkarılmasını istiyordu. Çocuklar, bizi umutlarımızı büyütüyordu. Ancak, ne var ki, o koltuklara kısa bir süre için oturduklarını bildiğimiz için, yeniden karamsarlık kaplıyordu içimizi.

23 Nisan’da bir törende Ulus’taki ilk TBMM Binasında yapılıyordu. İlk meclisin ağaç koltukları görülüyordu. Hey gidi hey, o mecliste, cumhuriyetin kurucuları gece gündüz çalışmışlar, dağılan bir imparatorluğun yerine genç cumhuriyetin temellerini atmışlardı. Savaş yıllarında bile meclisin kapılarını açık tutmuşlardı. Meclis hep etkili olmuştu.

Meclisin açıldığı ve dağılan bir imparatorluktan genç bir cumhuriyet kurmaya karar verilen yıllarda, Mustafa Kemal’e “para yok” diyorlar, “Buluruz” diyor, “Ordu yok” diyorlar, “Kurarız” diyor. Öyle yürekten inanarak söylüyor ki, “Buluruz “ ve “Kurarız” diye ulus inanıyor. Parayı da buluyorlar. Orduyu da kuruyorlar. Cumhuriyeti de kuruyorlar...

İçine düştüğümüz ekonomik bunalımdan ancak ULUSAL KURTULUŞ mantığı ile çıkabiliriz. ULUSAL KURTULUŞ mantığında Ulusal Dayanışma vardır. Atatürk’ün önderliğinde, ulusal dayanışma yapıldığı için, Ulusal Kurtuluş Savaşından başarıyla çıkılabilmiştir.

Ulusal Ekonomik Kurtuluş Savaşından da başarı ile çıkmanın bir tek yolu var. Ulusal dayanışma yapmak. Ulusal dayanışma için yeniden Anadolu Sentezi gerekiyor. Yeniden el ele omuz omuza vermek gerekiyor. Yeniden kucaklaşmak gerekiyor. Yüreklerden kin ve nefreti atmak gerekiyor…

Hey, Türkiye Büyük Millet Meclisi üyeleri, bir an için, Ulusal Kurutuluş Savaşını düşünün, savaşta bile kapıları kapatılmayan meclisi düşünün. Düşünün ve on beş günde on beş değil yüz on beş yasa çıkarmak için sıvayın kolları, Atatürk’e ve Atatürk’ün kurduğu Cumhuriyete yaraşır milletvekilleri olun. Her gün mazeret üretmeyin marifet gösterin... Yoksa bir daha hiç gelmemek üzere öyle bir gidersiniz ki, heybeden düşmüş karpuz gibi olursunuz. Bir daha o ceylan derisi koltukları rüyanızda bile göremezsiniz...

Geleceğimiz gençlerimizdir. Geleceğimiz çocuklarımızdır. Atamızın çocuklarıma armağan ettiği 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramımız kutlu olsun. Ben içimdeki çocuğu hiç baskı altına almadım. İçimdeki çocuğu hep özgür bıraktım. Yaşım 73 yinede, 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı benim de bayramım. İlkokulda okuduğum şiirler, yaşadığımız coşku geliyor gözlerimin önüne. Biz çocukluğumuzda milli bayramları daha coşkulu kutlardık. O nedenle dayanışmamız daha güçlüydü. Birlikte üzülür birlikte sevinirdik. Birlikte hüzünlenir birlikte coşardık. Toplumsal dayanışmayı ve toplumsal barışı ulus olmanın gereği sayardık…

Çocuklar, 23 Nisan’ı coşkuyla yaşayın, büyükler, içinizdeki çocuğu ne olur özgür bırakın…



18 Nisan 2018 Çarşamba

MANİSA TİCARET VE SANAYİ ODASI



Manisa Ticaret ve Sanayi Odası Meclis üyesi olarak seçilip, Meclis başkanının seçileceği toplantıyı en yaşlı üye sıfatıyla yönetmem söz konusu olunca, konuyu enine boyuna öğrenmek için dersime çalıştım.

Oda başkanlığını Mehmet Yılmaz 65 meclis üyesinin kırkının oyunu alarak kazanmıştı. Meclis başkanlığını da Mehmet Yılmaz’ın adayı Yahya Caymaz kazanır diyenler çoğunluktaydı. Ancak öyle olmadı. 40 oyla başkan seçilen Mehmet Yılmaz’ın desteklediği aday 22 oyda kaldı. Ümit Türek 26 oy alarak, meclis başkanlığını kazandı. Ne oldu da üç gün içinde 40 oy 22’ye düştü? Bu sorunun yanıtını çok kişi biliyor. Mehmet Yılmaz şapkasını önüne koyup “ben nerede hata yaptım?” sorusunun yanıtını bulmalı.

Manisa Ticaret ve Sanayi Odasının yenilenen meclisi yeni başkanıyla önemli çalışmalar yapacağına inananların sayısı hiçte az değil.

En yaşlı üye sıfatımla toplantıyı yönettiğim için, konuşmama yaş konusuyla başladım. Yaşlılık yüksek bir dağa tırmanma gibidir. Tırmandıkça yorulursunuz. Tırmandıkça nefesiniz kesilir. Ancak ulaştığınız noktada ufkunuzun genişlediğini görürsünüz. Eğer doruğa fazla yorulmadan çıkmayı başarmışsanız, geniş ufkunuzdan yararlanarak topluma hizmet sunmayı sürdürebilirsiniz. Ben 1945 doğumluyum. Nüfusta yazılı yaşım 73, görünen yaşımın 60-65 olduğunu söylüyorlar. Benim için hissettiğim yaş önemli. Ben kendimi 45 yaşında hissediyorum.  Plakam 45, Doğumum 45, Hissettiğim yaşım 45.  Meclis üyelerine, “Sizde yaşlanacaksınız. Size ufak bir tavsiyem olsun: İşiniz biterse, işiniz biter. İşinizi bitirmeyin. Unumu eledim, eleğimi astım demeyin, çalışmaya devam edin. Ben genç kalışımı çalışmaya borçluyum. Çalışarak, ülkeme ve topluma karşı borcumu ödüyorum. Borçta bitecek gibi görülmüyor.”

Yaşam benim için eğitim, üretim ve paylaşım sürecidir. Meclis üyeliği görevimizin, eğitimimize büyük katkısı olacak şekilde sürdürülmesini diliyorum. Eğitimi beşikten mezara kadar düşünmeliyiz. Aldığımız eğitim üretimimizi arttıracaktır. Gelelim en önemlisine, paylaşım. Bu tür yerlerde görev alanlar, paylaşımı seven insanlardır. Burada sevgiyi ve bilgiyi paylaşarak büyüteceğiz; Dertlerimizi, sorunlarımızı paylaşarak küçülteceğiz.
Sevgimizi ve bilgimizi paylaşarak büyüteceğiz. Dertlerimizi, sıkıntılarımızı paylaşarak küçültmeye çalışacağız.

Çalışmalarımızla Odamızın başarı çıtasını yukarılara taşıyacağız. Başarılarımızla sadece yerel basında değil ulusal basında, yurt dışında ve yurt içinde adımızı duyuracağız. Sadece yenilikleri izlemeyeceğiz, yeniliklere öncülük de edeceğiz.
Bu mecliste tartışarak kararlar üretip ürettiğimiz kararlara tartışmasız uyacağız. Karar alma ve denetim görevimizi tam yapacağız. Manisa’da aidiyet duygusunun güçlenmesine katkıda bulunacağız.

Manisa Ticaret ve Sanayi Odası yeni gelişmelere gebe, ben en yaşlı üye sıfatımla seçilenlere abilik yapmayı sürdüreceğim. Bilgi ve birikimleri odanın hizmetine sunacağım bundan kimsenin kuşkusu olmasın…



12 Nisan 2018 Perşembe

UZLAŞMA


Uzlaşma bir kültürdür. Uygar insana uzlaşma yakışır. Uzlaşma uygarlıktır.

Bu ülkenin, evinde, mahallesinde, köyünde, kasabasında, kentinde, her yerinde en tepesinden en küçük birim olan aileye kadar uzlaşmaya ihtiyacı var.

Demokrasi uzlaşmadan güç alır. Uzlaşma olmadan demokrasi olmaz. Ayrı düşünmek başka şey, ayrı durmak başka şey, ayrı düşünebiliriz ama ayrı duramayız. Aynı fikirde olanlar anlaşır elbet. Önemli olan ve olması gereken, farklı fikirlerde olup, birbirine saygı duyabilmesidir insanın. Bunu başardığımızda uzlaşma kolaylaşır…

Biz aynı ülkenin yurttaşlarıyız. Biz aynı geminin yolcularıyız. Gemi batarsa hepimiz batarız. Geminin kaptan köşkü de batar; en altındaki sintine bölümü de batar. Bu ülkede uzlaşma kültürünün gelişmesi gerekiyor. Sözün yerini yumrukların aldığı ortamda uzlaşma olmuyor. Kavga ve uzlaşma aynı torbaya sığmıyor.

AYRIŞTIRAN DEĞİL BİRLEŞTİREN OLUN

Ülkenin yöneticileri ayrıştıran değil birleştiren olmalıdır. Ülkenin ve yurttaşların tümünü kucaklamalıdır. Belediye Başkanları da öyle, bir partinin adayı olurlar ama seçildiklerinde tüm kentin başkanıdırlar artık. Tüm yurttaşlara eşit yakınlıkta olmaları gerekir. Yoksa uzlaşma zorlaşır, uzlaşmanın yerini dayatma alır. 

SİYASET ÖFKEYLE DEĞİL SEVGİYLE YAPILMALI

Siyaset yumrukla değil kafayla, öfkeyle değil sevgiyle yapılmalı. Terörün kurban aldığı ölümlerin olduğu yerlerde liderler toplu fotoğraf verebilmeliler. Tasada ve kıvançta birlikte olabilmeliler.
 “Benin dediğim dedik çaldığım düdük” denilen yerde uzlaşma olmaz. “Gelin yapılması gerekeni birlikte saptayalım” denilirse uzlaşma olur. Liderler en az iki üç ayda bir kez bir araya gelmeliler.
Birbirlerinin elini dostça sıkabilmeliler. Söz konusu vatan, söz konusu cumhuriyet, söz konusu demokrasi olduğunda işbirliği yapabilmeliler.

UZLAŞMA OLMADAN DEMOKRASİ OLMAZ

Kavgayla gelen başarı kavgayı, uzlaşmayla gelen başarı uzlaşmayı özendirir. Barışa, dayanışmaya, uzlaşmaya ihtiyacımız var. Sevgiyi ve bilgiyi paylaşarak büyütmeye ihtiyacımız var. Bir siyasi partinin üyesi olmak diğer siyasi partilerin düşmanı gibi davranmayı gerektirmez. Tek ihtiyacımız var: Uzlaşma, sadece uzlaşma. Uzlaşmayı halk olarak biz istersek, siyasiler de istemek zorunda kalırlar. Haydi, o zaman, uzlaşmak için, işbirliği ve dayanışma için uzat elini.




4 Nisan 2018 Çarşamba

GÜRLE GELİŞİYOR




Ortaya atılan düşünce, toprağa düşen, filizlenip gün yüzüne çıkan tohum gibidir. Uygun ortam bulduğunda gelişir, projelere dönüşür ve gerçekleşir.

Bu saptamanın doğruluğunu son olarak, Gürle’de gördüm. “Gürle turizme açılmalı” düşüncesi, destek buldu, gelişti ve şimdi gerçekleşme yolunda hızla ilerliyor.

Manisa, sanayide ve tarımda almış başını gidiyor. Ancak, turizmde sahip olduğu doğal güzelliklere, tarihi ve kültürel zenginliğe rağmen gerekli atılımları yaparak, turizm kenti olma yolunda beklenen gelişmeleri yapamıyor bir türlü. Son yıllarda bu konuyu çok yazanlardan, çok konuşanlardan birisi oldum. Özellikle kırsal turizm ilgi alanlarımın en önemlisi durumuna geldi.

Sanıyorum bir ay önceydi, Yunusemre Belediye Başkan Yardımcısı Sayın Kılıç Kaya’nın daveti üzerine, karanlık ve bozuk yollardan geçerek saat:19.00’da Gürle köyüne gitmiştim. İyi ki gitmişim dedim kendi kendime, hem yeni bilgiler edindim hem de önceden edindiğim bilgi ve deneyimlerimi Gürlelilerle paylaşma olanağı buldum.

Gürle, Manisa Organize Sanayi Bölgesi’nin hemen bitişiğinde bir köy. Daha önceden de gitmiştim Gürle’ye, Manisa’da çekilmesi için çalıştığım Adem’in Trenleri filminin bazı sahneleri Gürle’de çekilmişti. Arada bir Gürle Alabalık Tesisleri’ne de gidiyorduk. Gürle farklı doğasıyla, su kaynaklarıyla ve un değirmenleri ile öne çıkan fakat tüm olanaklarına rağmen turizmden pay alamayan bir köyümüz.

Gürle’ye giderken, yolların çok kötü olduğunu gördük. Ülkemizin en planlı en güzel Organize Sanayi Bölgesi’nin yanında unutulmuş terkedilmiş bir köy gibi Gürle. Hele taş ocağını görünce, içimden gürlemek, bağırmak, isyan etmek geçti. Dağdaki taş ocağı, güzel bir bayanın suratında açılmış kezzap yarası gibi duruyordu. Su kaynakları var. Cennet gibi bir doğa var. Ve bir taş ocağı!...
Köylüleri toplayıp, Manisa’ya kadar yürümek geçti içimden. Yapılmayan bozuk yollar ve doğal güzelliği bozan taş ocakları için. Yapmayın ne olur. Bozmayın bu doğal güzelliği…

Köye vardığımda, muhtarlık kahvesini dolu buldum. Belediye Başkan Yardımcısı Kılıç Kaya ve Yunusemre Belediyesi’nin müdürleri, çalışanları oradaydılar. Sinevizyon için perde kurulmuştu. Ses düzeni hazırlanmıştı. Yapılacak konuşmaları dinlemeye gelen köy kadınları da vardı.

Yapılacak sunumu bende merak ediyordum. Sayın Kılıç Kaya’nın sunumunu dinleyince iyi ki gelmişim dedim. Gürle Köyü için başlatılacak Müze Köy, Tarım Köy gibi iki güzel proje beni de heyecanlandırdı.

Tarım Köy ve Müze Köy Projeleri eş zamanlı olarak Gürle’de hayata geçirilmek isteniyordu. Manisa’da yaşayan bir yurttaş olarak, bu projelere katkıda bulunmanın ertelenmez bir görev olduğunu düşünüyorum. Manisa’da turizmin gelişmesini isteyenler olarak katkıda bulunmalıyız bu güzel projelere.

Şimdi görüyorum ki, dinlediklerim tek tek uygulamaya konuluyor. Gürle’ye ulaşım için yeni yollar açılıyor. Köylülerle toplantılara devam ediliyor. Doğru olan, bu köylülerde etkin olarak çalışmaların içinde olmalı.

Gürle için düşünenler yapılan projeler gerçekleştiğinde, Gürle adı önce Ege’de sonra tüm ülkede hatta yurt dışında duyulmaya başlayacak. Gürle kırsal turizm odaklarından birisi olacak.

Emeği geçenleri yürekten kutluyorum.

Ortaya atılan düşünce, toprağa düşen, filizlenip gün yüzüne çıkan tohum gibidir. Uygun ortam bulduğunda gelişir, projelere dönüşür ve gerçekleşir.

Bu saptamanın doğruluğunu son olarak, Gürle’de gördüm. “Gürle turizme açılmalı” düşüncesi, destek buldu, gelişti ve şimdi gerçekleşme yolunda hızla ilerliyor.

Manisa, sanayide ve tarımda almış başını gidiyor. Ancak, turizmde sahip olduğu doğal güzelliklere, tarihi ve kültürel zenginliğe rağmen gerekli atılımları yaparak, turizm kenti olma yolunda beklenen gelişmeleri yapamıyor bir türlü. Son yıllarda bu konuyu çok yazanlardan, çok konuşanlardan birisi oldum. Özellikle kırsal turizm ilgi alanlarımın en önemlisi durumuna geldi.

Sanıyorum bir ay önceydi, Yunusemre Belediye Başkan Yardımcısı Sayın Kılıç Kaya’nın daveti üzerine, karanlık ve bozuk yollardan geçerek saat:19.00’da Gürle köyüne gitmiştim. İyi ki gitmişim dedim kendi kendime, hem yeni bilgiler edindim hem de önceden edindiğim bilgi ve deneyimlerimi Gürlelilerle paylaşma olanağı buldum.

Gürle, Manisa Organize Sanayi Bölgesi’nin hemen bitişiğinde bir köy. Daha önceden de gitmiştim Gürle’ye, Manisa’da çekilmesi için çalıştığım Adem’in Trenleri filminin bazı sahneleri Gürle’de çekilmişti. Arada bir Gürle Alabalık Tesisleri’ne de gidiyorduk. Gürle farklı doğasıyla, su kaynaklarıyla ve un değirmenleri ile öne çıkan fakat tüm olanaklarına rağmen turizmden pay alamayan bir köyümüz.

Gürle’ye giderken, yolların çok kötü olduğunu gördük. Ülkemizin en planlı en güzel Organize Sanayi Bölgesi’nin yanında unutulmuş terkedilmiş bir köy gibi Gürle. Hele taş ocağını görünce, içimden gürlemek, bağırmak, isyan etmek geçti. Dağdaki taş ocağı, güzel bir bayanın suratında açılmış kezzap yarası gibi duruyordu. Su kaynakları var. Cennet gibi bir doğa var. Ve bir taş ocağı!...

Köylüleri toplayıp, Manisa’ya kadar yürümek geçti içimden. Yapılmayan bozuk yollar ve doğal güzelliği bozan taş ocakları için. Yapmayın ne olur. Bozmayın bu doğal güzelliği…

Köye vardığımda, muhtarlık kahvesini dolu buldum. Belediye Başkan Yardımcısı Kılıç Kaya ve Yunusemre Belediyesi’nin müdürleri, çalışanları oradaydılar. Sinevizyon için perde kurulmuştu. Ses düzeni hazırlanmıştı. Yapılacak konuşmaları dinlemeye gelen köy kadınları da vardı.

Yapılacak sunumu bende merak ediyordum. Sayın Kılıç Kaya’nın sunumunu dinleyince iyi ki gelmişim dedim. Gürle Köyü için başlatılacak Müze Köy, Tarım Köy gibi iki güzel proje beni de heyecanlandırdı.

Tarım Köy ve Müze Köy Projeleri eş zamanlı olarak Gürle’de hayata geçirilmek isteniyordu. Manisa’da yaşayan bir yurttaş olarak, bu projelere katkıda bulunmanın ertelenmez bir görev olduğunu düşünüyorum. Manisa’da turizmin gelişmesini isteyenler olarak katkıda bulunmalıyız bu güzel projelere.

Şimdi görüyorum ki, dinlediklerim tek tek uygulamaya konuluyor. Gürle’ye ulaşım için yeni yollar açılıyor. Köylülerle toplantılara devam ediliyor. Doğru olan, bu köylülerde etkin olarak çalışmaların içinde olmalı.

Gürle için düşünenler yapılan projeler gerçekleştiğinde, Gürle adı önce Ege’de sonra tüm ülkede hatta yurt dışında duyulmaya başlayacak. Gürle kırsal turizm odaklarından birisi olacak.

Emeği geçenleri yürekten kutluyorum.



 
back to top