Şiir / Yalnız Adam

YALNIZ ADAM

eskiden,
çok eskiden de değil
anımsadığıma göre
tek katlı bahçeli
şirin bir manisa evi vardı bu sokakta
şimdiyse üzerime çullanan
koca bir apartman…

eskiden ağaçlar vardı
şimdi beton

eskiden pencerelerde saksılar vardı
saksılarda çiçekler açardı
şimdi tüm pencereler kapalı

eskiden güleç yüzlü komşular vardı
selamlaştığım
şimdikileri tanımam

eskiden köylüydüm
sokaklarda çoğalırdım
şimdi kentliyim
kalabalıklar içinde yalnız
yalnız kaldım…

 

şiir / sipil'in zirvesinden...

SİPİL’İN ZİRVESİNDE

sipil’in zirvesinden
kuzeye
gediz ovasına bakıyorum
gediz ağlıyor
ben ağlıyorum

sipil’in zirvesinden
doğuya
yükselen dumanlara bakıyorum
çöplük yanıyor
ben yanıyorum

sipil’in zirvesinden
kuzey batıya
taşa dönüşen niobe’ye bakıyorum
taşlaşmış yürekler geliyor aklıma
kahroluyorum

sipil’in zirvesinde susuyorum
sesinizi duyuramıyorum
sipil’in zirvesinde ağlıyorum

sipil’in zirvesinden
görüyorum
pelops atlı arabasını sürüyor batıya doğru
fildişi omuzlu yiğit
uygarlık ekiyor
fildişi omuzlu yiğit pelops
gitti gidiyor batıya doğru
uygarlık ekiyor

sipil’in zirvesinden
bakıyorum
yanıyorum
ağlıyorum
üşüyorum
       yorum
yorum
bi yorum yapamıyorum

sipil’in zirvesinde
yalnız başıma ağlıyorum…