BÜYÜK KENT BÜYÜK YALNIZLIK

 

 

BÜYÜK KENT BÜYÜK YALNIZLIK

 

Büyüyen kentlerle birlikte insanların yalnızlığının da büyüdüğünü sürekli olarak yineleyip duruyorum. İlk kez duyanlara ilginç geliyor da, sürekli duyanları ve yazılarımı okuyanları sıktığımı düşünmeye başladım. Ne yapayım, bazışeyleri tekrarlamakta yarar var. Taşı delen damlanın gücü, sürekliliğinde gizlidir. Bazı şeyler bizi sıksada tekrarlamaktan geri durmamalıyız. Büyük kentler gerçekten büyük yalnızlıklar getiriyor.  Hızlı kentleşmenin getirdiği en büyük sorun yalnızlık. Ancak, yalnızlık salt bizim ülkemizin sorunu değil. Örneğin Amerika’da kişi başına bir bilgisayar düşüyor ama, her kişiye bir dost düşmüyor. Herkes kalabalıklar içinde yalnızlık çekiyor.

 

İnsan soyu kalabalıklar içinde yalnızlaşma sorununu nasıl aşacak? Çağımızın  kentleşme ile

 gelen bu sorunu aşılabilecek mi? İnsanlar  büyük kentlerde büyük dostluklar geliştirebilecek mi? Kalabalıklar içinde yalnızlıktan kurtulabilecek mi? Evet, çağımızın en büyük sorunu kalabalıklar içinde yalnızlık.

     

Yaşamınızı sürdürdüğünüz, apartmana bir bakın kaç kişi, kaç kişi ile dargın. Kaç kişi kimseyi selamlamadan yanınızdan geçip gidiyor. Akşamları birbirine oturmaya gidenlerin sayısına bir bakın. Ne kadar yalnızlaştığımızı göreceksiniz. Apartmanlar ve caddeler birbiri ile konuşmayan insanlarla dolup taşıyor.

 

İnsan soyunun giderek büyüyen yalnızlığını aşmak, yüzyılımızın temel sorunu olarak çıkıyor karşımıza. Bırakalım dünyayı, bırakalım başka kentleri biz Manisa’da nasıl aşacağız yalnızlığımızı? Yalnızlık aşılabilse yaşamın güzelleştiği görülecektir.

 

Yalnızlığın aşılması fiziki çevre ile yakından ilgili. Yalnızlığın aşılmasının en büyük engeli sağlıksız kentleşme. İnancım o ki,  Yeni Manisa gibi, kooperatifler eliyle üretilen kent parçalarında yalnızlık daha kolay aşılacaktır.  Yalnızlığı aştığımız oranda yaşam güzelleşecektir. Belediyelerimize, Sivil Toplum Kuruluşlarımıza, Apartman ve site yönetimlerine yalnızlığı aşmada büyük görevler düşüyor.

 

Yalnızlığı aşmak için kentli olmak gerekiyor. Yapılacak iş çok basit: Kendini sevdiğin kadar aileni, aileni sevdiğin kadar komşularını, komşularını sevdiğin kadar, hemşerilerini, hemşerilerini sevdiğin kadar, yurttaşlarını, yurttaşlarını sevdiğin kadar, tüm insanları sevmeye çalışırsan, evini sevdiğin kadar, sokağını, sokağını sevdiğin kadar mahalleni, mahalleni sevdiğin kadar, kentini, kentini sevdiğin kadar, bölgeni, bölgeni sevdiğin kadar ülkeni, ülkeni sevdiğin kadar dünyayı ve evreni sevmeye çalışırsan, yalnızlığı aşmak için en önemli adımı atmış olursun. Bunu başardığında kentli olursun, yurttaş olursun.

 

Dostlarını seçerken, “dünya görüşüne uygunluk” koşulunu arama. Dostlarını seçerken, insana verdikleri değere ve kalplerinde sevgiye ayırdıkları yere bak…

 

Kentli olmak ve insanları sevmek  yalnızlığı aşmanın ve mutluluğun ön koşuludur.

 

 

 

 

ZAFER KALKINMA AJANSI

ZAFER KALKINMA AJANSI

Uzun süredir, Zafer Kalkınma Ajansını konuşuyoruz. Sorduk, soruşturduk, araştırdık. Bilgilendik.
BİLGİ'nin beşte dördü İLGİ, bilgilenmek için ilgilenmek gerekiyor. İlgimizin karşılığını bilgi ve
destek olarak gördük. Ajansa Obasya Turizm Geliştirme Kooperatifi olarak "Yunt Dağlarında Zaman
Geçidi Müzesi" adı altında bir proje sunduk. Proje Yunt Dağlarında aldığımız 102.000 metre karelik
bir alanda gerçekleştirilecek ve ülkemizin ilk Zaman Geçidi Müzesi olacak. Şimdi sıra, edindiğimiz
bilgileri paylaşarak, bu önemli kuruluşumuzun tananmasına katkıda bulunmada.
Kalkınma, yeni kurumlar ve yeni kavramlarla oluyor. Yeni Kurumlardan birisi Kalkınma Ajanslarıdır.

Yeni kavram da, Projeciliktir. Ajanslarla birlikte proje kavramı da anlam ve önem kazanarak öne
çıktık
Ulusal kalkınmanın yerelden güçlendirilmesi, bölgesel potansiyellerin yerelde yoğunlaşan çalışmalarla
harekete geçirilmesi, bölgeler arası ve bölge içi gelişmişlik farklarının azaltılmasını hedefleyen Zafer
Kalkınma Ajanslarının desetkelenmesi, kaynaklarının çoğaltılması ve etkinleştirilmesi gerekiyor.
Edindiğimiz bilgilere göre, T.C. Zafer Kalkınma Ajansı, Afyonkarahisar, Kütahya, Manisa ve
Uşak illerimizi kapsayan bölgede hizmet vermek üzere 14.7.2009 tarihli Bakanlar Kurulu Kararı
ile kurulmuştur. Ajansın Genel Sekreterliği Kütahya ilimizdedir. Afyonkarahisar, Manisa ve
Uşak illerimizde Genel Sekreterliğe bağlı Yatırım Destek Ofisleri hizmet vermektedir. T.C Zafer
Kalkınma Ajansının Kütahya'da bulunan Genel Sekreterliğini ve İlimizdeki Yatırım ve Destek Ofisini
görme, çalışanlarını yakından tanıma fırsatım oldu. Çağdaş yapılanmayı, yardımsıver, güler yüzlü
çalışanlarını görünce, keşke ayın manzarayı diğer Devlet Dairelerinde de görebilsek diye geçirdim
içimden. Göördüğüm personelin tümü iyi eğitim almış konusunda uzman kişilerdi.
Zarer Kalkınma Ajansını üstlendiği görevler şöyle sıralanmış.: Bölgesel kalkınmayı ilgilendiren
konularda, kamu, özel kesim, sivil toplum temsilcileri ve bilim insanları arasında iletişim ve
işbirliğini geliştirmek, bu aktörlerin çalışmaları arasında bağlar oluşturmak suretiyle kalkınma
bilincini ve ivmesini arttırmak, bölgesel kalkınma konusunda koordinatör ve katalizör bir
rol üstlenmek. Bölgenin kaynak ve olanaklarını tespit etmeye, iktisadi ve toplumsal gelişmeyi
hızlandırmaya, rekabet gücünü arttırmaya ve potansiyel gelişim alanlarını ön plana çıkarmaya yönelik
araştırmalar yapmak. Bölgede yerli ve yabancı yatırımların stratejik ve planlı şekilde arttırılması
yönünde tanıtım ve rehberlik hizmetlerinde bulunmak. Ayrıca Ajans, söz konusu eksenlerdeki
amaçlara ulaşılması sürecinin hızlandırılması ve bölge için kritik öneme sahip faaliyetlerin kısa sürede
hayata geçirilmesi amacıyla mali ve teknik desteklerde bulunmaktadır. Bu desteklerden işletmelerimiz,
sivil toplum örgütleri, kamu kurum ve kuruluşları, üniversiteler yararlanabilmektedir. Ajansın
sunacağı mali destekler arasında, doğrudan finansman desteği (proje teklif çağrıları, güdümlü proje
destekleri ve doğrudan faaliyet destekleri), faiz desteği ve faizsiz kredi destekleri yer almaktadır.
Zafer Kalkınma Ajansını tanıyın, çağrılarına kulak verin. adresi www.zafer.org.tr olan Web sitesini
izleyin. Yolunuz düşerse Zafer Kalkınma Ajansının Bülent Koşmaz Hizmet Binasında bulunan
bünosuna uğrayın, bakarsınız sizde bir proje yaparsınız, projeniz beğenilir ve kalkınmaya katkıda
bulunmuş olursunuz. Zafer Kalkanmı Ajansı gibi kuruluşlara hersaman ihtiyacımız olacaktır. Bu
kuruluşlar kalkınmanın motorlarıdır. İyi ki, Zafer Kalkınma Ajansı var...

KOCA YÜREK BÜLENT KOŞMAZ

KOCA YÜREK BÜLENT KOŞMAZ

 

Koca Yürek lakabının Bülent Koşmaz'a çok yakıştığını düşünüyorum. Küçük Dev Adam'da denebilir. O küçük adamın büyük bir yüreği ve büyük umutları vardı.

 

 

Bülent Koşmaz'ı 20 Haziran Cuma günü yitirdik. Haberi, Rıfat Uygur'la birlikte yaptığımız Manisa'da Yaşam Programında öğrendim. İnanamadım, inanmak istemedim. Haberi doğrulattıktan sonra, radyodan duyurma görevi bana düştü. Koca Yüreği yitirdik dedim. Adı ve anısı yaşatılacak dedim. Yapımına emeğinin geçtiği Manisa Ticaret ve Sanayi Odası Binasına "Bülent Koşmaz Hizmet Binası" adı verilmeli dedim. Hemen aklıma gelenler bunlar oldu. Sonra, eşi Saadet Koşmazı, kızlarını ve damatlarını düşündüm. Bu acıya katlanmak biziim içiin zor olduğuna göre onlar için çok daha zor olacaktı biliyorum.

Beş altı yıl önce Bülent Koşmaz'ı yakından tanıma fırsatı buldum. Sanırım o da beni aynı dönemde daha yakından tanıdı. birbirimizi tanımadan önce ayrı saflardaydık. Ayrı düşüncelerimizin dostluğumuzu zenginleştirdiğini ikimiz de sonradan öğrendik. 

Üçpınar'da kurduğumuz konut kooperatifinin ortağıydı. Obasya Turizm Geliştirme Kooperatifine de ortak olmuştu. Biliyorum kurduğum her kooperatife ortak olacaktı. Çünkü aramızda giderek güçlenen bir güven oluşmuştu.

 

Adı Koşmaz olup da, hizmete bu kadar hızlı koşan bir başka insan tanımadım.  Yıllarca onu aramızdan alan illet hastalıkla birlikte yaşadı. Yaşam bağları çok güçlüydü. Bir gün, bir ucu burnunda diğer ucu elindeki torbadaki şişede olan bir hortumla geldi toplantıya. Yara bantlarıyla tutturulmuştu hortum. O hiçbir şey yokmuşcasına, toplantıya katılıyor, konuya yoğunlaşıyor ve düşüncelerini söylüyordu.  Çalışkanlığı ile örnek gösterilecek bir insandır Bülent Koşmaz.

 

Manisa Tarzanı'nın yaşam öyküsünü derlemiştim, Manisa Tarzanı'nı tanıyanlarla konuşarak. Sonra derlediğim o yaşam öyküsünden Manisa Tarzanı filmi yapılmıştı. Bülent Koşmaz'ın yaşam öyküsü de derlenmeli, kitap haline getirilmeli. Hatta film yapılmalı. Manisa Tarzanı için bir tanım yapmıştım 'Es geçileni iş edinene Tarzan denir' şeklinde. Bülent Koşmaz'da çok insan tarafından es geçilen kente hizmeti iş edindiği için O da bir Tarzan"dır. Kente Hizmet Tarzanı, Koca yürek.

 

Bülent Koşmaz'ı seven Manisalıların O'nun adını ve anısını yaşatacaklarından hiç kuşkum yok. Yapımına öncülük ettiği binaya  "Bülent Koşmaz Hizmet Binası"nı vererek başladılar işe. Yapımına başlanılacak olan fen lisesine de "Bülent Koşmaz Fen lisesi" adı verilecekmiş. Yakışır vallahi.

 

Bülent Koşmaz'ı yakından tanıma fırsatım olmasaydı, böyle bir yazı yazamazdım. İnsanları değerlendirmeden önce tanımak gerek. Tanımak için görüşmek gerek. Birlikte çalışmak gerek. Birlikte sorumluluk yüklenmek gerek. Ben yakından tanıyınca gördüm o küçük adamın kocaman yüreğini.

 

Gülmesini bilen insanları oldum olası sevmişimdir. Bülent Koşmaz gülmeyi seven bir insandı. Öfkesi de gülmesi de yakışıyordu O'na...

 

Manisa'da iz bırakan az sayıdaki insanlardan birisi de Bülent Koşmaz'dır. O geride, Sadece Sanayi ve Ticaret Odasını, yapımına emeği geçen, Organize Sanayi Bölgesini bırakmadı. O Onu yürekten seven dostlar bıraktı geriye. İyi ki, Bülent Koşmaz'ı yakından tanıma fırsatı bulmuşum.  Onunla olduğum her toplantıdan bir şeyler öğrenerek ayrıldım. O insanı çoğaltan birisiydi. sevgiyi ve bilgiyi paylaşarak büyüten birisiydi. Kendisi hastalık nedeniyle eriyip gidiyordu ama, sevgi dolu gözleri ve koca yüreği hiç küçülmedi.

Rahat uyu, seni hiç unutmayacağız Koca Yürek Bülent Koşmaz. Sen hizmetlerinle, gülen yüzünle ve kocaman yüreğinle hatırlanacaksın hep...

 

 

 

EĞİTİM ŞART

EĞİTİM ŞART

Sorunların kökeninde ekonomik yetmezliğin olduğu söylenir genellikle. Bu genelleme kökten yanlış. Yaşanılan sorunların kökeninde,  ekonomik yetmezlikten çok,  insan yetmezliği var. Asılında ekonomik yetmezliğin kökeninde de insan yetmezliği yatıyor. Bu yetmezlik sayısal yetmezlik değil elbet.  Maşallah, insan kaynağımız sayı olarak az değil. Ancak, nitelikli insan gücümüz, girişimci insan gücümüz, düşünen, düşünce üreten, soran sorgulayan insan gücümüz, geleceği kavrayabilen  insan gücümüz  yeterli değil.  Girişimci, önder insan gücümüz yeterli değil.  Sorun, nitelikli insan sorunu. Bu sorun elbet eğitimle aşılacak. Başka yolu yok. Eğitim gerçekten şart.  

Yılların getirdiği kötü alışkanlıkları aşmak kolay olmuyor. Örneğin, zamanı akılcı kullanmayı öğrenemiyoruz bir türlü. Zamanı çok savurganca çok hovardaca kullanıyoruz. Hiçbir toplantı zamanında başlatılamıyor. Zamanı akılcı kullanamayanlar, parayı da, başka kaynakları da akılcı kullanamıyorlar. Kaynakları akılcı kullanamadığımız değerini bilmediğimiz gibi, sınırlı yetişmiş insan kaynağımızın da değerini bilmiyoruz.

Sorun insan sorunu demiştim. Gerçekten öyle, insanlar, ortak sorunların çözümünde ortaklaşa çalışmaktan uzaklaşıyorlar.  Her konuda insanları toparlayabilecek, birlikte çalıştırabilecek, aynı hedefe yönlendirebilecek lider insan sayısı parmakla gösterilecek kadar az.  “Arkadan gelenlerin önü açılmadığı için, lider yetiştirilemiyor.”  savının da haklı bir yönü yok. Lider özellikleri olan insan kendi yolunu kendisi açar. Önünü tıkayanları aşar geçer. Eğer bunu başaramıyorsa zaten lider özelliği yok demektir. Biz toplum olarak, marifet göstermek zorunda olduğumuz her yerde mazeret üretiyoruz. Mazeret üretmede üstümüze yok. İşler mi aksıyor? “Para yok” de çık işin içinden. Ya da, “mevzuat izin vermiyor.” de. Yıllardır böyle yapılmıyor mu?

Liderlik önemli, hem de çok önemli. Liderliği yazmak istiyordum. ancak, ben henüz konuya giremedim.  Yönetici iyiyse sonuç iyi. Yönetici kötüyse sonuç kötü. Başarı ya da başarısızlık sistemden kaynaklanmıyor. Başarı ya da başarısızlık yöneticiden kaynaklanıyor. Başarının da başarısızlığın da tek sahibi yöneticidir.

 

1974 yılından bu yana kooperatifçiliğin içindeyim. Hem kırsal hem kentsel kooperatiflerde yöneticilik yaptım. Fırsat buldukça, düşüncelerimi, birikimlerimi kamuoyu ile paylaşmaya çalıştım. Yazdım. Konuştum. 1996 yılında yazdığım Kent Kooperatifçisinin Kitabı’nda,  Yeni Manisa Projesi’nden yola çıkarak, kent kooperatifçiliğine ilişkin düşüncelerimi aktarmaya çalıştım. Altını çizerek ve yürekten inanarak söylüyorum. Başarı ne yasada ne parada. Başarı insanda...

 

Zaman zaman başarılı firmalar, dernekler, kooperatifçiler ortaya çıkıyor. Başarılı kuruluşların özelliklerini gözlemeye çalıştım. “Başarılı yönetici kimdir?” sorusuna yanıt aramaya çalıştım.

Başarılı yönetici:

-          Açık sözlü geniş görüşlü olur.

-          Toplum sorunlarını çözmek için çalışmaktan,  topluma yardımcı olmaktan zevk duyar.

-          Davranışları tutarlı, önyargısız, özverili ve haktanır olur.

-          Olayları izler, yorumlar, doğru karar verir.

-          Toplum çıkarlarını kendi kişisel çıkarlarının üstünde tutar.

-          Başarılara hiçbir zaman kendisi sahip çıkmaz.

-          Yönetici olmanın sağladığı olanakları kendisi  için kullanmaz.

-          Gerektiğinde özür dilemeyi ve teşekkür etmeyi bilir.

-          Yeniliklere açık olur.

-          Düşündüklerini açıklamasını, toplumu etkilemesini bilir.

-          Demokratik kurallara saygılıdır.

-          Kin ve nefreti yüreğini yük etmez.

-          Sabırlı, soğukkanlı, hoşgörülü olur.

-          “Ben” demez, “biz” der.  “Yaptım, başardım.” demez . “Yaptık, başardık.” der. “Yapınız” demez. “Yapalım” der.

-          İşleri zorla, baskıyla değil, çevresinin sevgisini kazanarak, özendirerek yaptırır.

-          Ortaklar ve çalışanlar  arasında kaynaşmayı, giderek güçlenen dayanışmayı sağlar.

 

 

Başarılı bir önder, insanı, doğayı,seven, sevdiği için sevilen, çevresine değer veren, sayan ve sayılan kişidir. Ve başarılı bir önder, ilkel insanın didiştiğini uygar insanın uzlaştığını bilir. Önder didişmez uzlaşır...

 

 

 

İYİLER VE KÖTÜLER

İYİLER VE KÖTÜLER

İyiler ve kötüleri yazayım dedim bugün. Yoksa, İndirilen bayrağımızı, Basılan Musul Başkonsolosluğumuzu mu  yazmalıyız. Komşularımızla  "sıfır sorun" diye başlanıp, "sırf sorun" olan ilişkilerimizi de  yazabilirdim. Sonra bunları yazan çok olur diye düşündüm ve devam ettim. Başlayınca da bırakamadım. Ancak, yazdığım bir köşe yazısından çok bir "deneme" oldu sanki. 

İnsanları, iyiler ve kötüler yada  namuslular ve namussuzlar şeklindeki ikiye ayırmak yapılabilecek en güzel ve gerçekçi ayırmadır bence.  İyiler ve kötüler, namuslular ve namussuzlar vardır sadece. Namuslular namussuzlar deyince hemen İsmet İnönü'nün "Bir memlekette, namuslular namussuzlar kadar cesur olmadıkça, o memlekette kurtuluş yoktur." sözü gelir aklıma. İyiler, ölçer biçer adımını düşünerek atar, kötülerin gözü karadır. Kırar döker öldürür.  İyiler suskundur, kötüler bağırgan ve saldırgan olur. İyiler çoğunluktadır, kötüler azınlıkta, ne var ki, kötülerin sayısı azdır ama sesleri gür çıkar. İyiler kendilerine ve topluma yarar sağlamaya çalışırken, kötüler zarar verir. Ancak, yasa karşısında iyiler ve kötüler eşittir.

Toplum geliştikçe kötülerin sayısı azalır. İyiler ve kötüler dediğimde benim aklıma insanın çevreyle olan ilişkisi gelir. İyi bir çevre de kötü bir kuşak, kötü bir çevrede iyi bir kuşak zor yetişir. Çevre ve toplum etkileşim içindedir. Kötü bir çevrede etik ve estetik çöküntü olur. İyi bir çevre, etik ve estetiğin geliştiği çevredir. Öğrenelim artık, gelişme, demirle, betonla, yolla, köprüyle, yapıyla değil insanla olur. Yapılacak iş insanı eğitmektir. İnsanın gelişmediği yerde gelişmeden söz edilemez. Yapılarla ve yollarla gelişme olsaydı, Arap Emirlikleri en gelişmiş toplumlar olurdu. İnsanlar birbirini öldürmezdi.

İyilerin arasında bir kötü insan, güzel bir yemeğe düşen sinek etkisi uyandırır bende. Sineği tutar atarsınız da, kötü  insanı insan sayıldığı için bu kütü insandır diye tutup atamazsınız. Kötüler çoğunlukta olduğunda iyileri atarda, iyiler çoğunlukta olduğunda kötüleri atamaz. İyiyle kötünün farkı buradadır işte.  Kötülük yapamamaları iyiliklerindendir. Kötü insan demek yerine pislik demenin daha çok yakıştığını düşünüyorum. Kötüler genellikle cahildirler. Her cahil kötüdür

diyemeyiz. Benim sözünü ettiğim pislikler, pişmiş aşa su katanlardır; tekere çomak sokanlardır; önüne gelene kara çalanlardır; onun bunun dedikodusunu yapanlardır; oyun bozanlardır.  Ne yazık ki çevremizde az da olsa pislikler var. Pislik biriyle aynı ortamda bulunmak gerer insanı.  Aynı salonda aynı havayı solumak zorunda olduğunuza öfkelenirsiniz. İyilere olan saygınız gereği susmaya çalışırsınız. O pislik etmeye konuşmaya devam ettikçe, sağlıklı düşünemez olursunuz. Kan beyinize sıçrar. Pislik olansa, pişkin, pişkin sırıtır sadece. Sizi üzdüğünün, gerdiğinin farkına vardıkça da mutluluğu artar. Kimse pisliğe bulaşmak istemediğinden pislikle uğraşmak size kalır. Toplantının keyfi kaçmıştır artık. Keyfi kaçan toplantılar sıcak Haziran ayında olur genellikle. Haziran ayı kooperatiflerin genel kurullarının yapıldığı aydır çünkü...

İnsanlarımız soran sorgulayan araştıran insanlar olsun isteriz. Bilgeliğin anahtarı soru sormaktır. İyi yurttaş, soran sorgulayan katılan yurttaştır. Soru sorulmasını ve sorulara cevap vermeyi severim. Sevmediğim, sataşmadır, çamur atmadır, yoksa öneri getirene, anlamak için soru sorana kurban olayım.  İyi demokrasiler iyi yurttaşlarla olur. İyi yurttaş olmak ve sorup sorgulamak, dönen tekere çomak sokmak, yapılanı engellemek değildir elbet... Çok sevdiğim arada bir paylaştığım, güzel bir söz vardır: "Büyük beyinler fikirleri, orta beyinler olayları, küçük beyinler kişileri konuşur."  Fikirleri tartışana düşünce ve proje üretene, insanın ufkunu genişleten büyük beyinlere insanın kurban olası gelir. Büyük beyinler, keşifler yaparlar, toplumun ufkunu açarlar, yeni projeler üretirler. İyiler yapar kötüler yıkar. Dünya durdukça yaşam sürdükçe iyiler de olacaktır kötülerde. Yapılması gereken insanların eğitilmesi, iyilerin çoğalması, örgütlenmesi ve kötülere karşı durmasıdır. Allah hepimizi kötülerden ve kötülüklerden korusun...

 

 

 

 

 

MANİSA TARZANI

MANİSA TARZANI

 

31 Mayıs -5 Haziran tarihleri arasında Manisa Tarzanı Çevre Günlerinde Manisa Tarzanı'nı andık, anlattık, anlamaya çalıştık.  31 Mayıs'da mezarı başında buluştuk. Yoğun bir katılım vardı.

2 Haziran Pazartesi günü, Sıradışı Bir Adam Manisa Tarzanı başlıklı bir konuşma yaptım, Kültür Sitesi lale Salonunda. Az sayıda büyük, çok sayıda küçük öğrenci vardı. Gelen büyükler içindeki çocuğun sesine kulak verenlerdi. Gelen küçüklerin içindeyse büyük bir dev vardı... Hayranım ben o küçüklerin içindeki deve... Büyüklerin içindeki çocuk, küçüklerin içiindeki dev hep öne çıkarılmalı. Sıradışı insanlar, küçükken içindeki devi, büyüdüğünde içindeki çocuğu yaşatmayı bilenlerden çıkıyor... Tarzan sıradışı bir adamda onun için adı ve anısı yaşatılıyor...

Bu yıl dile getirdiğim öneri, Manisa'da bir Manisa Tarzanı Evi yapılmasıydı. Bu öneriyi her ortamda dillendirmeliyiz. Kentimize bir Manisa Tarzanı Evi yapılmalı. İstiklal Madalyasını fotoğraflarını bulup koymalıyız o eve; Hakkında yapılan filmleri, belgeselleri, yazılan kitapları koymalıyız.  

Tanımak isteyenler için yaşam öyküsünü özetlemek iistiyorum:

“Manisa Tarzanı” adıyla üne kavuşan Ahmeddin Carlak 1899 yılında, o dönemde Osmanlı İmparatorluğu sınırları içinde kalan, Irak’da ki, Samarra kentinde doğdu. Birinci Dünya Savaşına ve Kurtuluş Savaşına katıldı. Gösterdiği yararlılıklar nedeniyle İstiklal Madalyası ile ödüllendirildi. Cumhuriyet Dönemi başlarında  Manisa’ya geldi. Belediyede bahçıvan yardımcılığı görevini üstlendi. Ağaç dikmeyi kutsal bir görev sayarak, Manisa’yı yeşillendirmek için var gücüyle çalıştı. Yaz kış sadece siyah bir şortla ve ayağında lastik bir pabuçla kentin sokaklarında, kendi diktiği ve evlatlarım dediği ağaçların arasında dolaştı. Uzun saç ve sakalı, farklı görünümü ve kişiliği ile Manisalıların sevgilisi oldu. Manisalı kızlara, kente gelen sanatçılara çiçek sunan ilk oydu.

Manisa Dağcılık Kulübü üyesi genç arkadaşlarıyla Ağrı, Cilo, Demirkazık, dağlarına tırmandı.  Gittiği her yerde büyük ilgi gördü. Manisa dışında başka bir yerde yaşamayı hiç düşünmedi. Sinema tutkunuydu. Okumayı severdi. Yeniliklere açıktı.  .

Manisa Tarzanı 31 Mayıs 1963 tarihinde gözlerini yaşama yumdu.  Görkemli bir cenaze töreniyle çok sevdiği Manisa’da toprağa verildi.

Manisa Tarzanı doğa ve ağaç sevgisinin simgesi, çevreciliğin önderi olarak iz bıraktı. Anısına kitaplar, makaleler, şiirler yazıldı; Manisa’ya anıtları dikildi; filmi çevrildi. Manisa  O’nu hiç unutmadı, unutmayacak. Adı ve anısı hep yaşayacak.

 

Manisa Tarzanı Evi'ni hep birlikte kuralım. 2015 yılında yapacağımız Manisa Tarzanı ve Çevre Günlerinde açılışını bile yapabiliriz Manisa Tarzanı Evi'nin. Büyükşehir Belediyemiz,  yada Şehzadeler ve Yunusemre Belediyelerimizden birisi bu görevi yüklenebilir. Biliyorsunuz; Es geçileni iş edinene Tarzan diyoruz. Tarzan Evi'ni es geçmeyelim...

 

 

31 MAYIS 5 HAZİRAN - MANİSA TARZANI VE ÇEVRE GÜNLERİ KAPSAMINDA ETKİNLİĞİMİZ

2 HAZİRAN PAZARTESİ GÜNÜ

SAAT 14.00'DE

KÜLTÜR SİTESİ LALE SALONUNDA MANİSA TARZANIMIZI ANACAĞIZ.

     TÜM TARZAN VE DOĞA DOSTLARINI ÖZELİKLE YARINLARIN GÜVENCESİ GENÇLERİMİZİ BEKLİYORUZ...

MANİSA TARZANI

MANİSA TARZANI

Manisa Tarzanı'mızı 31 Mayıs 5 Haziran tarihleri arasında düzenlenen "Manisa Tarzanı Çevre Günleri" etkinliği ile anıyor, adını ve anısını yaşatmaya çalışıyoruz.

Manisa Tarzanı adı ve anısı yaşatılmaya değer bir insan. Manisa Tarzanı için, bir tanımlama yapmıştım. yaptığım tanımlamayı sürekli yinelemekten keyif alıyorum. Tarzan kime denir? Sorusuna kısa bir yanıt oluşturduk: Tarzan es geçileni iş edinen kişiye denir. Yeşillendirme es geçilirken, Ahmeddin Carlak iş edinmiş ve Manisa Tarzanı olmuş. Yaşadığımız Dünyada,  bırakın Dünya'yı yakın çevremizde o kadar çok es geçilen iş var ki, birini de siz iş edinin ve o konunun Tarzanı olun. Çevre Tarzanı olun. Eğitim Tarzanı olun. Sosyalleşme Tarzanı olun. Barışın, Dostluğun, Kardeşliğin İşbirliği ve Dayanışmanın Tarzanı olun. Bakın çevrenizi es geçileni iş edinin Tarzan olun, sizinde adınız ve anınız yaşatılsın...

 

 

Manisa Tarzanı'mızın adını ve anısını yaşatmak için, araştıran öğrenen öğrendiklerini paylaşan dostlarımız var. Hakkı Avan, Bedriye, Haydar Aksakal kardeşler Tarzan üzerine yazmayı iş edinmişler. Aslında onlar da bir Tarzan, yaşadıkları bu kenti ve kentinin insanlarını tanıtmaya çalışıyorlar...

“Manisa Tarzanı” adıyla üne kavuşan Ahmeddin Carlak 1899 yılında, o dönemde Osmanlı İmparatorluğu sınırları içinde kalan, Irak’da ki, Samarra kentinde doğdu. Birinci Dünya Savaşına ve Kurtuluş Savaşına katıldı. Gösterdiği yararlılıklar nedeniyle İstiklal Madalyası ile ödüllendirildi.

Cumhuriyet Dönemi başlarında  Manisa’ya geldi. Belediyede bahçıvan yardımcılığı görevini üstlendi. Ağaç dikmeyi kutsal bir görev sayarak, Hayatını Manisa’nın yeşillendirilmesine adadı ve var gücüyle çalıştı. Dürüstlüğü, çalışkan olmayı her şeyin üstünde tuttu. Yaz kış sadece siyah bir şortla ve ayağında lastik bir pabuçla kentin sokaklarında, kendi diktiği ve evlatlarım dediği ağaçların arasında dolaştı. Uzun saç ve sakalı, farklı görünümü ve kişiliği ile Manisalıların sevgilisi oldu. Manisalı kızlara, kente gelen sanatçılara çiçek sunan ilk oydu.  Bir spor adamıydı; yaşamıyla gençlere örnek olmuştu. Manisa Dağcılık Kulübü üyesi genç arkadaşlarıyla Ağrı, Cilo, Demirkazık, dağlarına tırmandı.  Gittiği her yerde büyük ilgi gördü. Manisa dışında başka bir yerde yaşamayı hiç düşünmedi. Sinema tutkunuydu. Okumayı severdi. Yeniliklere açıktı. 

Görkemli Sipil Dağında, Topkale’deki kulübesinde yalnız yaşadı; ne yatağı, ne yorganı vardı. Yaz kış soğuk suyla yıkanırdı.  Saç ve sakalını özenle tarar, kendi eliyle çiçeklerden yaptığı güzel kokular sürer, ulusal bayramlara göğsüne bağladığı palmiye yaprağı üzerine İstiklal Madalyasını takarak katılırdı. Bundan büyük bir gurur ve sevinç duyardı.

Manisa Tarzanı 31 Mayıs 1963 tarihinde gözlerini yaşama yumdu.  Görkemli bir cenaze töreniyle çok sevdiği Manisa’da toprağa verildi.

 

Manisa Tarzanı doğa ve ağaç sevgisinin simgesi, çevreciliğin önderi olarak iz bıraktı. Anısına kitaplar, makaleler, şiirler yazıldı; Manisa’ya anıtları dikildi; Derleğim yaşam öyküsünden yararlanılarak filmi çevrildi. Manisa  O’nu hiç unutmadı, unutmayacak. Adı ve anısı hep yaşayacak.

 

 

İŞİMİZE BAKALIM

 

 

İŞİMİZE BAKALIM

Hayat devam ediyor.
Acımız ne kadar büyük olursa olsun
İşlerimizi ötelemenin gerekçesi olamaz.
Yas tutalım ama pas tutmayalım.
Yüreğimize taş basıp çalışalım.
Şimdi ağlama vakti değil daha çok çalışma vaktidir.
Unutmayalım "İşleyen demir ışıldar"
Yaşadığımız kaza için yıllar önce yaşananları örnek gösterme yerine,
aldığımız önlemlerle yaptığımız atılımlarla biz örnek gösterilmeliyiz.

Ağlamayı bırakıp, Biz nerede hata yaptık sorusuna yanıt aramalıyız.
Biz nerede hata yaptık?
millet olarak bu sorunun yanıtını arayıp bulmalıyız.
Kimileri ulus kimileri millet diyor.
Hiç fark etmez.
Atatürk, milleti şöyle tanımlamaktadır:
“Bir insan topluluğunun millet sayılabilmesi için,
zengin bir hatıra mirasına,
birlikte yaşamak hususunda ortak istekte samimî olmaya,
sahip olunan mirasın korunmasını
birlikte sürdürebilmek konusunda iradelerin ortak bulunmasına,
gelecekte gerçekleştirilecek programın aynı olmasına,
birlikte sevinmiş, birlikte aynı ümitleri beslemiş olmaya ihtiyaç vardır,
işte bu ana şartları taşıyan bir insan topluluğu millet sayılır”.
Biz aynı ulusun yada aynı milletin fertleriyiz.
Ulus ya da Millet, aynı topraklar üzerinde yaşayan,
aralarında dil, tarih, ülkü, duygu,
gelenek ve görenek birliği olan insanların oluşturduğu tasada ve kıvançta birlik olabilen topluluktur.

Kendi kendimize bir kez daha soralım;
Tasa da ve kıvançta birlik olabiliyor muyuz?
Birlikte üzülüp birlikte sevinebiliyor muyuz?
Birimizin üzüntüsü diğerimizin sevinci oluyorsa,
Birimizin eksikliğini diğerimiz fırsat olarak görüyorsa;
Ve insanlar birbirlerinin eksiklerini araştıran duruma gelmişse;
bu durum en az 301 yurttaşımızın maden ocağında can vermesi kadar acıdır.
Birlikte üzülemiyor ve birlikte sevinemiyorsak büyük bir sorun var demektir.

Kömür ocağında 301 yurttaşımızı yitirdik.
İLO sözleşmesini kabul etmemişiz.
"Bizden öncekilerde kabul etmemiş" demek, beklenen yanıt olamaz.
Öğrenciye kopya çekerken yakalayan öğretmene
öğrencinin  "Ahmet de çekiyor hocam" şeklinde demesi kadar çocukça olur...
Türkeye 19 yıldır Uluslararası Çalışma Örgütü ILO'nun,
 "Madenlerde Güvenlik ve Sağlık Sözleşmesini" imzalamıyor.

1995 yılında yürürlüğe giren ve 28 ülkenin imzaladığı yükümlülüklerden bazılarını hatırlatmakta ve hatırlatmakta yarar var:

* Yerin altındaki tüm kişilerin isimlerinin ve konumlarının bilinmesi için bir sistem kurulmalı.

* Yeraltındaki iş yerlerinin tümünden iki çıkış sağlanmalı.
* Yangınların başlaması ve yayılmasıyla patlamaları önleyecek, tedbir ve önlemler alınmalı.
* İşveren, tüm endüstriyel ve doğal afetler için acil müdahale planı hazırlamalı.
* 24 maddeden oluşan sözleşme, hükümetleri de teknik kılavuzların hazırlanması, denetimlerin düzenlenmesi ve kazaların etkili soruşturulmasıyla yükümlü tutuyor.
Anlaşma imzalanmış olsaydı, ILO Türkiy'deki tüm madenlerde denetim yetkisine sahip olacaktı.
Ve de 301 insanımız ölmeyecekti.
Eğer, kendimizi gelişmiş Dünya'nın bir parçası olarak görüyorsak, denetimden korkmamalıyız..
Gerekli tüm önlemleri alırız.
Her madende mutlaka yeteri kadar YAŞAM ODASI bulunmasını şart koşmalıyız.
Her madenciye, çalışmayan paslanmış maskeler verme yerine, çalışanını vermeli ve kolayca ulaşabileceği yerlerde yedeklerini bulundurmalıyız. Maskeler çalışsaydı ve yedeklerine kolayca ulaşabilselerdi, madencilerim ölmeyecekti.

Hadi imzalayalım o zaman 1995 yılında yürürlüğe giren
İLO'nun "Madenlerde Güvenlik ve Sağlık Sözleşmesi"ni.
Yararsız çekişmelerin kısır döngüsüne düşmeden yapalım bunu.
Tasada ve kıvançta bir olabileceğimizi gösterelim.
Yas tutalım ama pas tutmayalım.
İnsanlarımız ölmesin insanca yaşasın diye daha çok çalışalım.
13 Mayıs Madencilerimiz Anma Günü olsun.
Hatta Mayıs ayının ikinci haftasın Madenciler Haftası yapalım.
Ve de, İLO sözleşmesini 20 yıl sonra da olsa ONAYLAYALIM...

 

 

 

 

 

KÖMÜR KARASI

KÖMÜR KARASI

Kömür karası, ekmek parası.
Kömür karası yürek yarası.
Gözlerimde yaş yok, yüreğim kanıyor.

Önlem almıyoruz ölene ağlıyoruz.
İlkellik işte bu,
Neresi gelişmişlik bunun?
Gelişmiş ülkeler arasına katılmıştık
Avrupa düzeyine çıkmıştık hani

İnsan yaşamına önem veriyorduk
Önlemleri önceden alıyorduk hani
Seçimden seçime
Ve topluca öldüğünde hatırlanan halkım
Maden ocaklarına diri diri  gömülen halkım
Ölenlerin içinde bıyığı terlememiş çocuklar var.
Ölenlerin içinde
Ç ocuğu dışarıda bekleyen babalar var.
Toprağın altına ölürsem öleyim
Yeter ki eve ekmek götüreyim diyenler var.

Önlem almıyoruz.
Ölene ağlıyoruz
İlkellik işte bu

Madende ölenler bir kere öldüler
Geride kalanlar öksüzler ve dul kalanlar ve analar
Her gün binlerce kez ölecekler.
Ve yine maden ocağına girmeyi
Tek çare olarak görecekler.

Kömürün başkenti Soma
Taş gibi oturdun yüreğime
Şimdi ölümün adı Soma

Yapılması gereken ulusça ağlamak değil
Yapılması gereken önlem almaktır.

Madende ölmeyi kader görenler var.
Ne kaderi be, bozuk düzen bu
Yoksulluk kader olur mu hiç
Kömür madeninde kömüre dönüşmek,
Kader olur mu?

Şimdi karanlık kömür ocağını
Ve kara kömürü düşünüyorum.
Torba torba dağıtılan kömürler
geçiyor gözümün önünden
Şimdi kara kömürü düşünüyorum
Gözlerim kapılı
Kömür olmuş emekçileri görüyorum.
Ağlamayacağım direniyorum
Yapmamız gereken ağlamak değil,
Yapmazı gereken önlem almaktır
Önlem almayanları sorgulamaktır.

Siz kömür ocağında bir kere öldünüz
Biz hayat ocağında binlerce kez ölüyoruz.

Ayakkabılarımı çıkarayım sedye kirlenmesin diyor
Benim ezilmiş madencim,
Biz sen ölme diyerek önlem alamıyoruz.
Sedyeler varsın kirlensin
Yeter ki sen ölme...

MANİSA'DA KÜLTÜR TURİZM

MANİSA'DA KÜLTÜR TURİZM

Ege Derneği tarafından, Obasya Turizm Geliştirme Kooperatifi'nin iştirakçi kurum olarak katılımıyla uygulanan "Manisa Kültür Turizmi Paydaş Analizi ve Strateji Önerileri" Projesi  Zafer Kalkınma Ajansı'nın desteği ile yapılıyor. Proje kapsamında 26 Nisan 2014 tarihinde "Manisa Tanıtım Turu" düzenlendi.  Proje Danışmanı Hakkı Avan'ın rehberliğinde yapılan kültür turu ile Manisa'yı yeniden tanıma ve unuttuklarımızı anımsama fırsatı bulduk.  Turun güzel yanı, bir çok Manisalı yazarı, sanatçıyı ve kültür sanat dostunu bir araya getirmiş olmasıydı. Balıkesir'e taşınan Yazar Halil Şahan da tura katılmak iiçin gelmişti Manisa'ya. Yusuf Atılgan'ın kendisine yazdığı mektupları ve anılarını Yusuf Atılgan , Sevgili Halil Kardeş, Köye Mektuplar adını verdiği bir kitapta toplamış Halil Şahan turda bir kitabını da bana imzalayıp verdi. Mart 2014'te ilk baskısı çıkan kitabın kısa sürede ikinci baskıyı yapmış olması ilgi gördüğünün kanıtıydı. Gündüz aldığım kitabı gece elimden bırakamadım.  Büyük yazar Yusuf Atılgan için yıllar önce Hacırahmanlı'da düzenlediğimiz etkinlik geldi aklıma. Niye bir caddeye, bir parka, bir kültür yapısına Yusuf Atılgan adını vermiyoruz, niye onun adını ve anısını yaşatmıyoruz  sorusunu bir kez daha sordum kendi kendime. Sanata ve sanatçıya karşı ilgimiz yok denecek kadar az. Yusuf Atılgan biz tanınan bir değerimiz. Sahip çıkmalı adını ve anısını yaşatmalıyız. Halil Şahan'ı kitabı için  yürekten kutluyorum.

Zafer Kalkınma Ajansının desteklediği Manisa Kültür Turizmi Potansiyeli Paydaş Analizi ve Strateji Önerileri  Projesi'nin Proje Koordinatörlüğü görevini Alp Tunay yüklenmiş.  Proje hazırlama ve uygulama konusunda çok deneyimli olan Alp Tunay, bir projeyi tamamlarken yeni bir projenin hazırlıklarına başlıyor. Bizi düşen görev de böyle genç  girişimci dostlara yardımcı olmak oluyor.

Geçmişi insanlık tarihi kadar eski olan Manisa, başta Sardes olmak üzere sayısı yirmiyi aşan antik kente ev sahipliği yapıyor. Hristiyanlıkta önemli yedi  kiliseden üçü Manisa il sınırları içinde. Tarih boyunca  Hititler, Frigler, Yunanlılar, Lidyalılar, İranlılar, Romalılar,Bizanslılar, Saruhanoğulları ve Osmanlıların hakimiyetinde kalan kent tüm bu kültürlerin izlerini taşıyor. Şehzadeler kenti olarak anılıyor.  Mesir'i var.  Üzümü, Lalesi, Tarzan'ı ile öne çıkıyor. Sipili gibi bir dağı, zengin mitolojisi var.  Ancak, bu zengin potansiyelini gerektiği gibi değerlendirerek turizmde öne çıkamıyor.  Tarımda sanayide gösterdiği başarıyı turizmde gösteremiyor.  Asılanda Ege Derneği projeyi kentin turizm değerlerini öne çıkarmak için yapmış. Bu tür projeler çok yapılmalı. Turizm kentimizde öne çıkarılmalı.

Proje kapsamında, 26 Nisan'da yaptığımız kültür turu etkinliği ile birlikte  üç temel etkinlik gerçekleştirilmiş.  Manisa Kültür Turizmi Paydaş Analizi Saha Çalışması yapılmış önce, andından Manisa Kültür Turizmi Paydaş Analizi ve Strateji önerileri oluşturulmaya çalışılmış, daha sonra da kültür turu düzenlendi.  "Kültür Turu" nun amacını "kısa vadede diğer bölgelerdeki acentelerin, yatırımcıların, medyanın ve Manisalı kültür sanat insanlarının dikkatini Manisa'nın kültür turizmi potansiyeline çekmek." şeklinde belirtiyor Ege Derneği Kurucu Başkanı Murat Gültekin.

Halil Şahan, Gördesli yazar Ahmet Büke, Arkeolog dostum Altan Türe, Yazar Osman Özbaş kültür turu boyunca fırsat buldukça söyleştik durduk. Bu proje kültür sanat dostlarını bir araya getirmesi açısından da kutlanmaya değerdir benim için...

Ege Derneği ve Obasya Turizm Geliştirme Kooperatifi daha bir çok projede işbirliği ve dayanışma yapacaklar. İşbirliği çemberine yeni katılmalar olacak. Olmalı ki, Manisa'da kültür sanat ve turizm öne çıkmalı...

Mustafa Pala

EZBERLERİ BOZALIM

EZBERLERİ BOZALIM

Haydi Manisa, ezberleri bozalım. Manisalılar işbirliği yapmaz deniliyor ya, yapalım. Mecliste anlaşamazlar deniliyor ya, anlaşalım. Uzlaşamazlar deniliyor ya, uzlaşalım. Haydi hep birlikte ezberleri bozalım.  Ben ezber bozacağımızdan umutluyum. Ben, Sayın Cengiz Ergün'e, Sayın Mehmet Çerçi'ye ve Sayın Ömer Faruk Çelik'e güveniyorum. Ben, seçilmiş meclis üyelerine güveniyorum.  

Yüreklerinin Manisa'ya hizmet için çarptığına inanıyorum. Göreceksiniz yakalarından rozetleri çıkaracaklar ve tüm kent halkının başkanı olduklarını gösterecekler. Amaç hizmet olunca uzlaşma olur. Amaç hizmet olunca, barış kardeşlik dayanışma olur. Ne olur, kavga beklentisi içinde olmayalım. Ne olur, çekişmenin yarışmanın yerini işbirliği ve dayanışma alsın. Meclis toplantılarından ve başkanların görüşmelerinden alışık olduğumuz kavga haberleri çıkmayabilir. Varsın çıkmasın. Varsın kimse kimseye "tokat gibi yanıt" vermesin. Varsın kimse kimseye el kol hareketi yapmasın.  Manisa değişiyor. Manisa Gelişiyor. Seçilenler sorumluluklarının bilincinde. Kendilerine verilen görevin uzlaşma olduğunu, Manisa için çalışmak olduğunu biliyorlar. Bu nedenle yerginin yerini övgü alacaktır. Bu nedenle hem sempati hem de empati öne çıkacaktır.

Ben Manisa'nın geleceğinden umutluyum. Umutlu olduğum için de mutluyum. Mutluluk kaynaklarından birisi
Bu yazdıklarımı inanarak yazıyorum. Gerçekleşeceğini  hep birlikte göreceğiz. Çünkü, seçilen başkanların ve Manisa'nın ihtiyacı işbirliği ve dayanışma. Manisalılar başkanlara işbirliği ve dayanışma yapın, Manisa'ya birlikte hizmet edin görevi verdiler. Bunu başarabilecek birikimleri ve yetenekleri olduğuna göre gelecekten niye umutlu olmayalım ki? Ben Manisa'nın geleceğinden umutluyum. İçimden gelen ses iyi şeyler olacak diyor. Bunu başkanların gözlerinde de görüyorum. Haydi başkanlar yolunuz açık olsun. Dayanışma yaptığınızda yanınızda olacağız. Varsın kavga bekleyenler, beklediğini bulamasın. Varsın gazete sayfalarında çekişme haberleri olmasın. Manisa'da iyi şeyler olsun yeter.
Başkanların hepsine büyük görev düşüyor ama  görevin büyüğü Sayın Cengiz Ergün'e düşüyor. Çok düşünecek az konuşacak. Yutkunmasını bilecek. Her diline geleni söylemeyecek. Kendisine her söylenene de inanmayacak. Çünkü biz ne kadar barış kardeşlik dayanışma bekliyorsak, az sayıda da olsa kavga bekleyenlerde olacak...  Başkanlar huzurlu ve mutlu olursa, biz de huzurlu ve mutlu gelecekten umutlu oluruz. Kavga etmeye, birbirinize laf yetiştirmeye didişmeye hakkınız yok.

de gelecekten umutlu olmaktır. Mutlu olmak da beceri ister. Geleceği bugünden görmek ister. Ben Manisa'nın geleceğini bugünden görüyorum ve onun için gelecekten umutluyum  ve de mutluyum diyebiliyorum.  Seçilen başkanlarda sempati ve empati nehirleri gürül gürül akıyor. Gülmeyi, gülümsemeyi, birbirleriyle selamlaşmayı, tokalaşmayı biliyorlar. Göreceksiniz Manisa'da güzel şeyler olacak.  Ergün, Çerçi ve Çelik "Bu üçlü çok güçlü" dedirtecekler. Bu üçlünün gerçekten güçlü olduğunu gösterecekler. Kimse kimseye güçlük çıkarmayacak. Kimse kimsenin önünü tıkamayacak.  Manisa'da güzel şeyler olacak.   Önümüzdeki dönemde, ne Vali , Büyükşehir Başkanı, ne Kaymakam, Belediye Başkanı çekişmelerine tanık olmayacağız.  Sadece işbirliği ve dayanışma olacak.

Bazı insanlar vardır, mutsuzluk yaşam biçimidir onlar için, kendilerini ve çevrelerini mutsuz edecek bir şeyler mutlaka bulurlar. Bardağın boş tarafını görürler hep. Empati yapmayı bilmezler. Mecliste kavga çıkmamışsa, birisi birisinei yumruk atmamışsa, kötü söz söylememişse,  üzüntülerinden yanlarına varılmaz. Hep hareket olsun isterler. Böyleleri vardır hepimizin çevresinde. Bunları tanırsanız söylediklerine kulak asmazsanız işiniz kolaylaşır.

Gelin hep birlikte ezber bozalım. Bundan böyle iyiyi güzeli umudu konuşup yazalım.  Sayın Ergün, Sayın Çerçi, Sayın Çelik barışa, kardeşliğe, dayanışmaya ve umuda yeni bir kapı aralayalım, kısacası, hep birlikte ezber bozalım...

"Olay çıksa da haber yapsam" beklentisi içinde olan gazeteciler vardır. Çünkü, uzlaşma, barış kardeşlik dayanışma haber değildir sanki onlar için.

Mustafa Pala