Yeni Kooperatifimiz CEMRE KONUT

S.S. CEMRE Konut Yapı Kooperatifinin imzaları atıldı

CEMRE KONUT / LALE KULE

1+1 Küçük Konut, Büyük Rahatlık

CEMRE KONUT / LALE KULE

S.S. CEMRE Konut Yapı Kooperatif toplantısından görüntüler

CEMRE KONUT / LALE KULE

Hedef Kilitlendi

SİMGE KONUT

1+1 Küçük Konut, Çeyrek Altın, Akıllı Yatırım

SİMGE KONUT

1+1 Küçük Konut, Çeyrek Altın, Akıllı Yatırım

S.S. OBASYA TURİZM GELİŞTİRME KOOPERATİFİ

Mekanda yolculuk sağlayan bir kültür ve turizm projesidir

S.S. OBASYA TURİZM GELİŞTİRME KOOPERATİFİ

Üye Kayıtlarımız Başlamıştır

OBASYA Projesi Yuntdağlarında kurulacaktır.

15 Kasım 2013 Cuma

İmar Sorunu



Katılım Olmadan Atılım Olmaz

Manisa Revizyon İmar Planı hem kafaları hem de işleri karıştırdı.
Plan değişikliği ile sorunlara çözüm aranırken yeni sorunlar yaratıldı. 
İş daha fazla uzayıp yara derinleşmeden çözüm bulmak, belediyenin önde gelen görevi olmalıdır. Sorumluğu plana karşı çıkanlara yükleyerek sorumluktan kurtulamayız. İşimiz mazeret üretmek değil marifet göstermek olmalıdır.  Vatandaşa eziyet çektirmek seçimler öncesinde kendi ayağına kurşun sıkmak olur. 


İmar Planını Değiştirmek en az anayasayı değiştirmek kadar zor bir iştir. İmar Planlarının değiştirilmesi genellikle tartışmalı olur.  Sanırım 1987 yılıydı 15.000 konutluk Yeni Manisa Projemizin  İmar Planını yaptırmıştık. Yeni Manisa imar planının ardından da Manisa Revizyon İmar Planı yapılmıştı. Hiç sorun yaşanmadı.  Yeni Manisa için Yapılan plan şimdilerde bile örnek gösteriliyor.  Daha sonra planda karşı çıktığımız değişiklikler yapıldı.  Değişikliklerin tümü olaylı oldu. Dönemin belediye başkanı için Ağır Ceza Mahkemesinde dava açıldı. Ford Plaza davasını hatırlayanlar vardır mutlaka.

İmar Planı değişikliğinin ne kadar zor olduğunu plancılar bilir. Bir süre Ankara İmar Yönetim Kurulu Başkanlığı da yapmış bulunan ünlü yazar Falih Rıfkı Atay, Çankaya adlı yapıtında, “Nerede bir imar planı değişikliği görürseniz, orada bir yolsuzluk bulunduğuna hükmedebilirsiniz” diye yazmıştır. “‘Her imar planı değişikliği, planda açılan bir yara gibidir. Büyük bir zorunluluk olmadıkça başvurulmamalı.” denilir her zaman.  Zor iştir yeni plan yapmak ya da yapılanı değiştirmek.

Diyelim ki, büyük zorunluluk ve gereklilik var mutlaka plan yapılması gerekiyor,  nasıl yapılmalı? Bence, son günlerde Manisa’da yapıldığı gibi yapılmamalı.  Yararsız çekişmelerin kısır döngüsüne düşülmemeli.

Revizyon İmar Planı için yapılan tartışmalar, plan hazırlandıktan sonra değil öncesinde yapılmalıydı. Manisa’da uzun süre planı tartışılmalı ve özümsenmeliydi.  Kent Konseyi, Manisa İmar Planı için bir Çalışma Gurubu oluşturup, konuyu tüm mahallelerde, mahalle sakinleriyle varsa Mahalle Meclisleriyle tartışabilmeliydi. Vatandaş bilgilendirilmeliydi. Planın yararları anlatılmalıydı.  Yerel Televizyonda açık oturumlar yapılmalıydı. Şehir Plancıları, Mimarlar, Haritacılar, kendi meslek odaları aracılığı ile çalışmaların içinde yer almalıydı.  Ben ve birçok Manisalı her yerde, “Bu kentin Revizyon İmar Planına ihtiyacı var“ diye bağırabilirdik. Çünkü yeni bir plana ihtiyaç var.  Kent Konseyi Başkanlığı yaptığım dönemde iki proje hazırlayıp Manisa Belediye Meclisine sunduk ikisi de oybirliği ile kabul edildi.  Hiç kuşkunuz olmasın Revizyon İmar Planı da kabul edilirdi. Manisa’da yaşayan herkes, planlama yapılmalı görüşünü destekler. Manisa Belediye Başkan’ına düşen görevde şu olurdu: “Mademki Manisa Revizyon İmar Planı istiyor, bize düşen görev bu planı yapmaktır” demek olurdu. Kısaca “Manisa istedi biz yaptık.” denilirdi. Açıklık ilkesine ve demokrasiye uygun davranılacaksa yapılması gereken budur. İnanın itiraz sesleri bu kadar güçlü yükselmez, yaşananlar yaşanmazdı. İmar Planı çözümsüz bir bilmece gibi karşımızda durmazdı…


Katılım Olmadan Atılım Olmaz. VATANDAŞI ÜZMEYELİM. REVİZYON İMAR PLANIN KABUL EDİLMEYİŞİNİN ACISINI VATANDAŞTAN ÇIKARMAYA KALKMAYALIM. BU KENDİ AYAĞINA KURŞUN SIKMAK OLUR.

Mustafa PALA     (Manisa Posta 15 Kasım 2013 Köşe Yazısı)

31 Ekim 2013 Perşembe

Cumhuriyet Kutlaması



Bu yıl Cumhuriyet kutlaması farklıydı. 
Meydanlar elinde bayraklarla her yaştan yurttaşlarla doldu taştı.
Cumhuriyet sevgisi yatağına sığmayan bir nehir gibiydi gürül gürül aktı.
Cumhuriyet, Bayrak ve Atatürk bizim vazgeçilmezlerimizdir.
Sanırım bu anlaşıldı… Tarihe not düşüldü. Belleklere kazındı.
Cumhuriyetin bağımsızlık ve özgürlük olduğu biliniyor.
Çoğulculuk, katılımcılık deniliyor ve yürekten isteniyor artık.
Cumhuriyet bilimin aydınlattığı yolda yürümektir diyor yurttaş.
Eşitliktir diyor. Çok sesliliğin uyumudur  diyor.
Cumhuriyetten vazgeçmem diyor yurttaş.
Sosyal adalet diyor, hak diyor hukuk diyor.
Cumhuriyetin değerini biliyor yurttaş.
Sosyal devlet diyor. Laiklik diyor.
Toplumsal barış diyor, uzlaşma diyor.
Çağdaş uygarlık düzeyine ulaşma diyor yurttaş.
Ölürüm de cumhuriyetten vazgeçmem diyor.
Üstünler hukuku yerine  hukukun üstünlüğü olsun diyor.
Dünyada barış, yurtta barış diyor.
Ümmet yerine millet diyor yurttaş.
Kutuplaşma olmasın, kucaklaşma olsun istiyor.
Çekişme olmasın dayanışma olsun diyor.
Açık ve net söylüyor. Daha ne yapsın ki…
Bölünmez bütünlük diyor,  anlayın artık.
Kavga istemiyor.
Cumhuriyet geleceğimizin güvencesidir.
Biz de cumhuriyetin güvencesiyiz diyor.
Cumhuriyeti sahipsiz sanmayın diyor yurttaş.
Kanmayın kandırmayın diyor. Atatürk’ün yolundayım diyor.
Cumhuriyete ve kurucusuna sahip çıkıyor.
Her milli bayramda aynı filmi izlemiyoruz artık.
Gelişiyoruz fark yaratıyoruz.
23 Nisan’da gözleri ışıldayan çocuk
19 Mayıs’ta, sıkılı yumruk, mangal gibi yürek  genç oluyoruz.
30 Ağustos’ta zafer türküsü söylüyoruz.
29 Ekim de cumhuriyeti kucaklayan,  alanları dolduranız.
10 Kasım’da Atatürk’ü anan ve anlayan oluyoruz.
Anlıyoruz hepimiz Atatürk oluyoruz…
Atatürk’ün gösterdiği bilimin aydınlattığı yolda yürüyoruz.
Ben bu yıl kutlamaları böyle okuyor böyle anlıyorum.
Böyle okuyan ve böyle anlayanların çok olduğunu görüyorum
O nedenle geleceğe güvenle bakıyorum.
Yaşasın Cumhuriyet diyorum…                                                   
Mustafa PALA               
                                                         



1

25 Ekim 2013 Cuma

Dini Bayramdan Milli Bayrama

Kurban bayramını ve dokuz günlük tatili geride bıraktık.  Ancak tatil modundan çıkabilmiş değiliz henüz. Sizi bilmem ama ben her kurban bayramında aynı filmi izliyormuş duygusuna kapılıyorum.

İspanya’da boğalar insanları kovalarken, Türkiye’de biz boğaları kovalıyoruz. Et doğrayayım derken kendini doğrayan acemi kasapları her bayramda gülümseyerek izliyoruz.  Ancak bu bayramda burnunu evet yanlış yazmadım burnunu kesen kasabı da gördük.

Her kurban bayramında sadece koyun, keçi, dana, boğa kurban etmiyoruz, yollarımızda da küçüklü büyüklü yüzü aşkın insanımızı yoğun trafikte kurban veriyoruz.  Ölüm sahnelerini de film gibi izliyoruz televizyonlarda hem de çocuklarımızla birlikte.

Yollarda anasını babasını oğlunu kızını yitirenleri düşünün onlar için bundan böyle her kurban bayramı daha farklı bir anlam taşıyacak, bayramda sevinme yerine yitirdiklerini anacaklar.  

Dokuz günlük bayram benim için uzun oldu ama yetersiz bulanlar da olmuştur elbet. Bayramın sadece çalışma düzenimizi değil fiziki ve ruh sağlığımızı da bozduğunu söyleyebilirim.

Bayramı geride bıraktık şimdi gündemde yerel seçimler var. Aday adayları kendilerini tanıtmak için çaba harcıyorlar. Kentin her köşesi aday adaylarının fotoğraflarıyla doldurulmuş durumda.  Sanırsın ki, aranan kente yönetici değil, çevrilecek bir film için oyuncu olmaya aday oluyorlar.

Bence bu aşamada önemli olan, kentlinin başkan aday adayını tanıması değil, aday adayının yöneteceği kenti ve kentlisini tanımasıdır. Aday adayları bu aşamada gülen gülümseyen bazen de sırıtan fotoğraflarıyla kendilerini tanıtmaya değil, kentini ve kentlisini tanımaya ve program hazırlamaya zaman ayırmalı ve programlarını yurttaşlara duyurmalıdırlar.

Kenti yönetmek için bilmek,  bilmek için de ölçmek gerekir.
Ölçmezseniz bilemezsiniz, bilemezseniz yönetemezsiniz.

Aday adayları ve partiler kamuoyu araştırmalarına öncelik vermeli.  Kentini, kentlisini iyi tanımalı. Sorunları öğrenmeli ve o sorunlar için çözümler üretip bunu halkıyla paylaşmalı.

Her parti aday adaylarının, her düzeydeki parti yöneticilerinin, belediye meclis üyelerinin sivil toplum örgütleri temsilcilerinin katılacağı çalıştaylar düzenlemeli, aday adayları projelerini anlatmalı, kişiler değil ilkeler ve projeler tartışılmalı.

Farklı kavramlar ve farklı kurumlar geliştiremediğimiz sürece her bayramda olduğu gibi her seçimde de aynı filmi yeniden izliyormuş gibi oluruz.

Tam seçim havasına girilirken 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı da gündemimizde yer alacak. Yapılan yürüyüşleri ve parti liderlerinin açıklamalarını dinleyip tartışacağız.  Ulusal Bayramlar resmi kutlamaların dışına taşmaya başladı. Ulusal Bayramlar geniş halk kesimlerinin katılmasıyla yeni bir anlam ve önem kazanıyor. Bayramın ardından 10 Kasım gelecek Anıt Kabir dolup taşacak yine.  Manisalılar 29 Ekim’de  İzmir’e taşınacak milyonların katılımıyla kutlanacak 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı.  Halkın Cumhuriyete ve Cumhuriyetin kurucusu Atatürk’e sahip çıktığı görülecek. Bayramınız kutlu olsun. Cumhuriyet Bayramında umarım farklı filmler izleyeceğiz…


Mustafa PALA
www.mustafapala.com

21 Ekim 2013 Pazartesi

Dünyayı Sevgi Yönetsin

Kin ve nefret insan yüreğine yüktür. Yüreğinizden kin ve nefreti attığınızda yerini sevgi doldurur.

Sevginin zorluğu falan yok. Sevmeye niyet edin yeter. Çünkü arkası gelir. Sevgiyi derinlemesine yaşamak, sevgiyi evrensel bir değer olarak algılayıp, yaşam biçimine dönüştürmek, bir başlayın hele ne kadar kolay olacak göreceksiniz. Bunu bayramda ve hemen sonrasında yapmak sanırım hiç de zor olmaz.

Sevmek dünyanın en güzel ve en kolay işidir. Peki, niye doyasıya sevmiyoruz? Bizi büyütenler ve yönetenler sürekli kavga ediyorlar, kavgayı yaşam biçimi haline getiriyorlar, hatta kavgayı kutsuyorlar korku kültürünü büyütüyorlar da ondan.   

Sevgi kültürünü, korku kültürünün yerine koyamamışız. Kural dışı her şey için bir ceza konulması ve uygulanması, hoşgörüye yer bırakılmaması, yöneticilerin asık suratlı olması, annenin babanın çocuklarına sert görünmek için çaba harcaması, eşlerin birbirine, öğretmenin öğrencisine, amirin memuruna şiddet uygulaması hep korku kültüründen kaynaklanıyor. Ancak, korkutmanın da çözüm getirmediği, sürdürülmesinin mümkün olmadığı da biliniyor.  İnsan, toplumun koyduğu kurallara, inandığı ve saygı duyup sevdiği için uymalı, verilecek cezadan korktuğu için değil. Kırmızı ışıkta sadece polis olduğu zaman değil, hiç kimsenin olmadığı zaman da durmalı. Yola tükürmemeyi, toplu bulunulan yerlerde sigara içmemeyi,  ayıplanmaktan korktuğu için değil,  insanları sevdiği için yapmalı.

En büyük evrensel değer, sevgi ve gelişim için çalışmaktır. Hem seveceksin, hem de gelişmeye gücünün yettiğince katkıda bulunacaksın. Hem seven, hem de toplumsal gelişmeye gücünün yettiğince katkıda bulunan insanlar çoğaldıkça, dünya daha yaşanası, insanlar daha mutlu ve gelecekten umutlu olacaktır.

Bayramlar sevginin yeşerip boy vermesi için yeni fırsatlar yaratıyor. Bayram havası, sürekli olur ve bayram coşkusu içinde bir yerel seçim ortamı yaratabilirsek, bunun toplumsal barışa büyük katkısı olacaktır.

Sevgi ve gelişim iki evrensel değer. Bu değerleri yücelten kendisi de yücelir. Bu değerleri yücelten hem sevilir hem de gelişir. Sevmek üzerine birazcık kafa yorsak ve insanları sevmeye çalışsak ne kaybederiz ki. Sevgiyi düşünmek için, bayramları beklemeyin. Sevgiyi soluk almak gibi, su içmek gibi, sürekli yaşayalım.

Yaklaşan yerel seçimleri, kavganın büyümesi için değil, barışın güçlenmesi için değerlendirmeliyiz. O zaman belediye başkan adayları, başka partileri ve adaylarını eleştirme yerine, kendi yapacaklarını anlatma yolunu seçmelidirler. “Onun yumurtaları çürük” demek yerine  “Benim yumurtalarım çift sarılı” demeliler.

Süresiz sınırsız koşulsuz sevgiler diliyorum. Kin ve nefreti atın yüreğinizden, yüreğiniz sevgiyle dolsun. Bırakın, sizi, evinizi, mahallenizi, kentinizi, ülkenizi ve de dünyayı sevgi yönetsin...

Mustafa Pala
www.mustafapala.com

6 Eylül 2013 Cuma

Şiir / Yalnız Adam


YALNIZ ADAM

eskiden,
çok eskiden de değil
anımsadığıma göre
tek katlı bahçeli
şirin bir manisa evi vardı bu sokakta
şimdiyse üzerime çullanan
koca bir apartman…

eskiden ağaçlar vardı
şimdi beton

eskiden pencerelerde saksılar vardı
saksılarda çiçekler açardı
şimdi tüm pencereler kapalı

eskiden güleç yüzlü komşular vardı
selamlaştığım
şimdikileri tanımam

eskiden köylüydüm
sokaklarda çoğalırdım
şimdi kentliyim
kalabalıklar içinde yalnız
yalnız kaldım…

 

29 Ağustos 2013 Perşembe

Manisa Birlik / Lale Kule

LALE KULE
ÇOK KONUŞULACAK


LALE KULE
MANİSA’NIN SİMGELERİNDEN BİRİSİ OLACAK

KÜÇÜK KONUT BÜYÜK RAHATLIK DİYEREK BAŞLADIK
AKILLI YATIRIM OLDUĞU GÖRÜLDÜ

KONUTLAR ADETA KAPIŞILDI

LALE KULE’DE BENİMDE KONUTUM OLSUN DİYENLER İÇİN
ORTAK KAYITLARI DEVAM EDİYOR

 “Küçük konut büyük rahatlık” diyerek başladık çalışmaya Ceren’de 105, Simge’de 90 Selin’de 96 konutun üretimi tamamlandı. Ender’de 100 konutun üretimi sürüyor. Şimdi de 216 konutla sırada Lale Kule var.

1+1 konutlar geleceğin konutlarıdır. İlgi göreceğini düşünerek başlatmıştık üretimini. Ancak inanın, daha konutların temeli atılmadan ortakların tamamlanmasını beklemiyorduk. Lale Kule’de de öyle olur diye düşünüyoruz.  

Toplumun ihtiyaçlarını ve gelişmeyi dikkate alarak, farklı bir proje ürettiğinizde ilgi görmemesi mümkün değil. Manisa’da satılmayı bekleyen birçok konut varken, 1+1 konutlar için ortak sayısının kısa sürede tamamlanması projenin ilgi gördüğünün somut kanıtı oluyor bizim için. Talepler devam ettikçe yeni iki kooperatif kurularak talepler karşılanmaya çalışılacak.

Hızlı sanayileşme ve hızlı kentleşme, yeni yaşam ve konut biçimlerini gündeme getiriyor. İnsanlar, aile yapısının giderek küçüldüğünü, büyük kentlerde ve büyük konutlarda yalnızlıklarının da büyüdüğünü görüyorlar. Büyük evin derdi de büyük oluyor. Isıtamıyorsunuz, soğutamıyorsunuz. Bakımı ve temizliği sorun oluyor. Büyük konutlarda yaşanan sorunlar küçük konutlarda yaşanmıyor. O nedenle, Küçük Konut. Büyük rahatlık diyoruz. Küçük konutu geleceğin konutu olarak görüyoruz. Küçük Konut ucuz olduğu için değil, rahat olduğu için gündeme geldi. Tüm gelişmiş ve sanayileşmiş ülkelerde böyle oldu.

Küçük konutlar büyük pirim yapıyor ve daha da yapacak. Bizden duyurması.
Konut üretimindeki başarımızın sırrını söyleyeyim. Ortaklar önceden tamamlanıyor. Kredi anlaşması yapılıyor. Finansman sağlanınca iş kolay oluyor. İşin özü para… Para olunca hızlı üretim oluyor. Türkiye Finansla çok güzel bir çalıma başlattık. Krediyi temel attığımızda alıyoruz... Kredi hem bizim işimizi hem de konut edinmek isteyen ortaklarımızın işini kolaylaştırıyor…

Geçmişte dostlarımızla Barış Alanındaki çınarın altında yaptığımız söyleşileri, Şimdi Birlik Parkında sürdürüyoruz. Gelin hem Birlik Parkını görmüş olursunuz. Hem bir kahve içeriz hem Lale Kule’yi hem de Manisa’yı konuşuruz. Bakarsınız birlikte yeni projelerde üretiriz. Proje üretmek bizim işimiz. 


25 Ağustos 2013 Pazar

Çöp deyip geçme...

Çöpsüz çöplüksüz kent hayal değil. İstersek gerçek olur.

Çöp deyip geçmeyin. Çöpün yaşantımızda önemli bir yeri var. Hepimizin evinde, işyerinde çöp ve çöp kutuları bulunur. Evimiz varsa, mutfağımız, mutfağımız varsa çöpümüz mutlaka olur. Evet, çöp en çok evlerimizin mutfağından çıkıyor. Bu nedenle çöp kovalarımızda mutfaktadır genellikle. İçi boşalan plastik ve cam şişeleri, kutuları hep çöpe atıyoruz. Çöp kovalarımızı da en çok sebze meyve kabukları dolduruyor. Örneğin, ıspanak, pırasa soğan pazardan demet, demet tane, tane gelir. Saplar, kökler, kabuklar derken tencereye giren azaldıkça azalır. Tencereye girenin kat kat fazlası çöpe gider. Patatesler soyulur, bir dolu kabuk, Soğan dersen yine öyle. Bezelye, barbunya fasulye, bakla ayıklanır çöp kovası doluverir hemen. Salatalıklar soyulur. Kabuklar çöpe. Kavun karpuz da öyle. Kereviz, yerelması, turp, maydanoz, dereotu geriye bir dolu çöp bırakır. Ya artan yemekler, kurumuş ekmekler haydi hepsi çöpe. Hepsi aynı yere…

Ne olacak peki bütün bu kabuklar çekirdekler, sararmış yapraklar, artık yemekler ve ekmekler? Haydi hepsi aynı torbaya ve hepsi çöpe. Çöp kovası doldu. Boşaltılmazsa kokmaya başlayacak. Al torbayı doğru, çöp bidonuna. İçi doluysa bırakıver kıyısına. Bazılarına pencereden atmak, kimse görmeden apartman girişine bırakıvermek daha kolay gelir.

Çöpler genellikle, karışık biçimde torbalara doldurulup, düzensiz biçimde bidonlara bırakılır. Bidonlara bırakılan çöpleri önce kediler köpekler, daha sonra, el arabalı at arabalı “Yeniden kazanım ekipleri durumundaki çöp toplayan çocuklar!” karıştırır. İşe yarayanlar alınır gerisi çevreye saçılır. Sonra sıkıştırmalı çöp kamyonları gelir. Alınan alınır, kalanları rüzgar çevreye uçurur. Al sana çevre kirliliği, al sana kara sineklerin üreyeceği ortam. Al sana çekilmez bir koku…
Çöp bidonlarındaki çöpleri alan sıkıştırmalı çöp kamyonları, çöplerin sularını akıta, akıta çöplüğün yolunu tutarlar. Kamyonlarla gelen çöpler Sipil Dağı’nın kuzeye bakan yamacındaki Şahin Deresinin ağzına dökülür.

Kırk yıldır mı desem elli yıldır mı desem Şahin Deresinin ağzına dökülen çöplerin yüksekliği sanırım kırk elli metreyi bulmuştur. Zaman, zaman yangınlar çıkar çöplükte, doğudan esen rüzgar dumanları kentin üstüne taşır. Yananlar plastik torbalardır. Kimyasal atıklardır. Kısacası kanserojendir. Rüzgarla kentimizin üstüne gelir, aşımıza ekmeğimize havamıza karışır. Çöplükten alevler yükselir. Yangın Sipil Dağını tehdit eder. Helikopterler uçaklar gelir yangın söndürülür.


Çıkan yangınların hesabı tutulmaz. Bilinir çöplerin altında metan gazının oluştuğu, her an patlayabileceği bilinir de hiçbir önlem alınmaz, alınamaz…
Çöplüğün kıyısına gecekondular yapılır. Mahalleler kurulur. Sadece kentimizde değil, nedense bu ülkemizin her yerinde hep böyle olur!..

Mutfağımızdan çıkan çöp, hiçbir ayrıma tabi tutulmadan torbalara doldurulup genellikle çöp  bidonlarına içine değil kıyısına bırakılır. Çöp bidonlarını yanarken görmek alışılmış manzaralardandır. Sadece bu değil, çöp bidonlarını karıştıran çocuklarda, çöplüklerde ekmek arayan kadınlarda, bidonlara girip çıkan kedilerde, sahipsiz sokak köpekleri de alışılmış manzaralardandır kentimizde ve ülkemizde…
Çöp deyip geçmeyin. Çöpü değerlendiren, geri kazanan, çöpsüz çöplüksüz kentler kuran ülkelerde var.
Çöp deyip geçmeyin. Hepimizin evimizden çıkan çöpler geride kazanılabilir, sorun da olabilir. Bizim ülkemizde çöp sorundur. Kente yaşayan insanlar içinde belediyeler içinde sorundur. Hem de öncelikli bir sorundur.

İstemeyip attığımız çöp, gün gelir dağın eteğinde patlamayı bekleyen bir bomba olur. Ve bir gün patlar. 28 Nisan 1993 Çarşamba günü İstanbul, Ümraniye Hekimbaşı çöplüğü patlamadı mı? Altında kadınlarımız çocuklarımız can vermedi mi?...
28 Nisan 1993 Çarşamba günü, saat 10.00 sıralarında Ümraniye Çöplüğü patladı. Ve çöp sorunu ülke gündemine geldi.

Gündemimizi felaketler oluşturuyor. Depremi de, 17 Ağustos 1999 tarihinde yaşadığımız büyük felaket sonrasında gündemimize aldık. Alınacak önlemleri felaket sonrasında tartışmaya başladık. Depremi deprem sonrasında değil, deprem olmadan tartışıp önlemler alabilseydik, bu denli büyük kayıplar vermeyebilirdik.

Depremi de önlemleri de çok kısa sürede unuttuk. Şimdi depremi gündemimize alabilmek için sanırım yine büyük bir deprem beklenecek. 

Çöp sorununda da depremde olduğu gibi oldu. Çöp ülke gündemine 28 Nisan 1993 tarihinde yaşanılan büyük çöplük patlamasıyla gündeme geldi.

29 Nisan 1993 tarihli gazetelerin tümünün birinci sayfaları “Çöplük faciası”na ayrılmıştı. Çöpü yeniden gündeme getirmek için 28 Nisan 1993’ü anımsamak, anımsatmak gerekiyor. Bunun için 29 Nisan 1993 tarihli gazetelere bakmak yeterli olacaktır.












29 Nisan 1993 tarihli Milliyet Gazetesine bakıyorum: Manşet “Çöplük Patlaması” Manşetin altında iki alt başlık var: “Ümraniye çöplüğü bomba gibi patladı; evler insanlar çöp dağının altında kaldı.”  “Facia sorumsuzluğun son örneği…Yıllar süren uyarıları kimse dikkate almadı.” Çöplük patlamasına ilişkin büyük fotoğraflar var birinci sayfada. Fotoğraf altı yazılar fotoğraflardaki faciayı anlatmaya yetmiyor. “Ümraniye”yi allak bullak  eden facia sonrası çöplük ana baba gününe döndü. Çarpık kentleşmenin sonucu çevrede bir utanç abidesi gibi duran çöp dağları evleri yuttu, insanları boğdu. Faciadan kurtulanlar elleriyle çöpleri kazıp yakınlarını kurtarmaya çalıştılar.”  Bir diğer fotoğrafın altında da “ Bomba Çöplük. İşte insanlara mezar olan çöplük. Metan gazının yol açtığı faciadan çıkan yangın sönmüş, ama dumanlar bir yas işareti gibi tütüyor. İnsanlar çaresiz göz yaşı döküyor. Hekimbaşı çöplüğü bir mezarlık sessizliği veriyor.” Ağıt yakan kadınlar fotoğrafının altında da “Ölüme bakış. Kadınlar ağıt yakıyor. Kadınlar çocuklara, babalara komşulara yanıyor. Kadınlar çocukları kucaklarında ölümü sessizce seyrediyor.” Milliyet Gazetesini okumayı sürdürüyoruz: “Bekleniyordu. Geliyorum diyen facia geldi. Patladı patlayacak denilen Ümraniye çöplüğü patladı ve en az 30 evle 70 kişiyi yuttu. Dün sabah 10.10 sıralarında çöp dağlarında oluşan metan gazı, kulakları sağır eden bir gürültüyle patladı. Patlamayla birlikte 200-300 metre kayan tonlarca çöp yığını, önüne gelen evleri altına aldı. Göz göre göre. Ümraniye çöplüğünün bir gün bu faciaya yol açabileceği uzun zamandır söyleniyor, yazılıyordu… 
Manisa’nın çöplüğünü de yıllardır yazıyoruz söylüyoruz. Büyükşehir olmaya hazırlanan Manisa’nın çözümlenmesi gereken öncelikli sorunudur, çöp sorunu. Hiçbir kimse Manisa Çöplüğünün Manisa’ya ve görkemli Sipil Dağına yakıştığını söyleyemez.

Duyarlı bir yurttaş olarak, önce toplantılarda ve köşe yazılarında dile getirdim çöp sorununu. Çöplük patlayabilir diye yazdığımın ertesi günü çöplükte yangın çıktığı oldu. Daha sonra, Çöp Deyip Geçme isimli bir kitap yazdım. Manisa Kent Konseyi Başkanı olunca ilk çalışmamız Manisa Çöplüğü ve Manisa’da Katı Atıkların Geri Kazanımı Projesini hazırlayıp, Manisa Belediyesine sunmak oldu. Projemiz Manisa Belediye Meclisi tarafından oybirliği ile kabul edildi. Arcak henüz Manisa’nın çöplük sorunu çözümlenebilmiş değil.
Manisa kentinden toplanan çöpler, pimi çekilmiş bomba gibi duran Sipil Dağındaki çöplüğe dökülmeye devam ediyor.

İstanbul Ümraniye çöplüğü, parklara bahçelere dönüştürüldü. Ankara Mamak çöplüğü yok artık ortada. Mamak çöplüğünün yerinde, bahçeler var. Sipil Dağındaki çöplükte güzelim Sipil Dağının güzel bir parçası durumuna gelebilir. Çöplerin yığıldığı yerden ağaçlar yükselebilir…
Önümüzdeki yerel yönetim seçimlerine katılacak adayların programlarında çöplük sorunu ilk sırayı almalı. Adaylar, çöp sorununu nasıl çözeceklerini, çöpü nasıl geri kazanacaklarını inandırıcı biçimde anlatmalı. Manisa Çöp Sorununu çözen kent olmalı…

 









 

21 Ağustos 2013 Çarşamba

şiir / sipil'in zirvesinden...


SİPİL’İN ZİRVESİNDE

sipil’in zirvesinden
kuzeye
gediz ovasına bakıyorum
gediz ağlıyor
ben ağlıyorum

sipil’in zirvesinden
doğuya
yükselen dumanlara bakıyorum
çöplük yanıyor
ben yanıyorum

sipil’in zirvesinden
kuzey batıya
taşa dönüşen niobe’ye bakıyorum
taşlaşmış yürekler geliyor aklıma
kahroluyorum

sipil’in zirvesinde susuyorum
sesinizi duyuramıyorum
sipil’in zirvesinde ağlıyorum

sipil’in zirvesinden
görüyorum
pelops atlı arabasını sürüyor batıya doğru
fildişi omuzlu yiğit
uygarlık ekiyor
fildişi omuzlu yiğit pelops
gitti gidiyor batıya doğru
uygarlık ekiyor

sipil’in zirvesinden
bakıyorum
yanıyorum
ağlıyorum
üşüyorum
       yorum
yorum
bi yorum yapamıyorum

sipil’in zirvesinde
yalnız başıma ağlıyorum…

 

18 Ağustos 2013 Pazar

Yunus Emre Manisa gündeminde...


YUNUS EMRE
Mustafa  Pala

Anadolu’da yetişmiş halk ozanlarının tartışmasız öncüsü ve en sevileni kimdir diye sorsalar, düşünmede Yunus Emre diye yanıtlarım. Bu sözümü doğru bulacakların da çok olacağını düşünürüm. Türk dilini en iyi kullanan ozan da Yunus Emre’dir.  Sevgiyi öne çıkaran da Yunus Emre’dir.
Şiirleri ve ilahileri yüzyıllardır dilden dile aktarılıyor. Dizeleri atasözü gibi kullanılıyor. Bir sokağa, bir caddeye, bir yapıya hatta bir ilçeye adı verildiğinde genel kabul görüyor, “bu da nereden çıktı, ne alaka” diyen olmuyor.

Herkesin sevdiği, şiirlerini bildiği, Anadolu kültürünün oluşumuna büyük katkılar yapmış,  sevgiyle anılır olmuş adı ve anısı insan soyu sürdükçe yaşayacak olan bir gönül adamıdır Yunus Emre.

Nerede ne zaman doğduysa doğdu O Anadolu insanının gönlünde taht kurdu.  Hayatıyla ilgili farklı kaynaklarda farklı bilgiler var. Farklılık bilinmediğinden değil, herkes tarafından çok sevilip, sahip çıkıldığından. Herkes Yunus Emre’yi kendine yakın görmek, kendiyle, yaşadığı  çevreyle bağ kurmak istediğinden farklılıklar çıkıyor karşımıza.  Anadolu’ya gelen Türk boylarından birine bağlı olup, 1238 dolaylarında doğduğunu söyleyenler var.  Batı Anadolu’nun birkaç yöresinde “Yunus Emre” adını taşıyan ve onunla ilgili görüldüğünden “makam” adı verilen yer vardır.

“Bir garip öldü diyeler/ Üç gün sonra duyalar/  Soğuk su ile yuğalar / Şöyle garip bencileyin / diyen Yunus, belki de doğduğu ve yaşadığı topraklardan çok uzaklarda bu dünyadan göçüp gittiğini anlatmak istemektedir.  Dediğim gibi, nerede doğduysa doğdu, nerede öldüyse öldü O Anadolu insanının gönlünde taht kurdu. Adı ve anısı gönlümüzde yaşadığına göre gerisi önemli değil bence.

Türkiye’nin pek çok yerinde Kula’nın Emre Köyü’nde olduğu gibi Yunus Emre’nin mezarı olduğu iddia edilen pek çok mezar ve türbe bulunmaktadır. Bu durumu Yunus Emre’nin ne kadar çok sevildiğinin somut bir kanıtı olarak görmek ve değerlendirmek gerekir.  Konuşmasıyla giyimiyle kuşamıyla,  yaşam tarzıyla halktan biri olan Yunus Emre, halkın değer, duygu ve düşüncelerini dile getiriyor şiirlerinde.  Yunus Emre’nin şiirlerinde ahlak, hikmet, din, aşk gibi konuların hemen hepsi anlaşılır biçimde söyleniyor, anlaşıldığı için de seviliyor.
Yunus Emre’nin söyledikleri, söylendiği zamanda olduğu gibi şimdi de önemini anlamını koruyor bilelim ki, gelecekte de koruyacaktır. Bir gönül adamı olan Yunus Emre, “gönül kırmamak” konusunu önemseyip öne çıkarıyor.  Yunus’un öne çıkaran bir başka önemli özelliği de, şiirlerinde işlediği konuları ve telkinleri bizzat kendi hayatında uygulamasıdır. Yunus, talkım verip salkım yutmuyor.

Yaşamımın 35 yılını kooperatifçiliğe adadım.  Kooperatifçilik düşünmeyi, düşündüğünü paylaşmayı bildiklerini anlatmayı, konuşmayı,  tartışmayı gerektiriyor. Bende yıllardır genel kurullarda fırsat bulduğum her yerde konuşuyorum. Yunus’un,  Gelin tanış olalım/ İşi kolay kılalım/ Sevelim sevilelim/ Dünya kimseye kalmaz.  Dizelerini gördüğümde,  yıllardır uzun uzun anlatmaya çalıştığım bu işte demekten kendimi alamadım. İşte bu, saatlerce konuşup, anlatmaya çalıştığımızı Yunus bir dörtlükte özetleyivermiş. Şimdi uygun gördüğüm yerlere Yunus’un bu dörtlüğünü yazıyorum: “Gelin tanış olalım/ İşi kolay kılalım/ Sevelim sevilelim/ Dünya kimseye kalmaz.”
Sabır, sevgi, kanaat, hoşgörü, cömertlik, iyilik gibi değerleri benimseyip özümseyen Yunus’un şiirleri sevgi pınarı gibi akıyor gönül penceresinden.  Türkçenin en güzel ve en güçlü özelliklerini kullanıyor Yunus Türkistan ve Anadolu Türkleri arasında çok yayılan tasavvufun Türk şairleri arasında iki büyük sözcüsünden birisi Türkistan’da Ahmet Yesevi, Anadolu’da da Yunus Emre’dir.  Bu nedenle bu büyük insanların adları büyük eserlere verilmelidir.  Adları ve anıları yaşatılmalıdır.

Kuruluşuna öncülük ettiğim yıllardır gelişmesi için çalıştığım Yeni Manisa şimdi Yunus Emre ilçesinin merkezi  oluyor.  Yunus Emre ilçesinde ilk Yunus Emre anıtını ilk Yunus Emre Bilge Evini yapmış olmaktan büyük mutluluk duyuyorum.  Yunus Emre ilçesinde Yunus Emre’nin özünde sevgi ve hoşgörü olan felsefesini öne çıkarmak yaşam biçimine dönüştürmek için çalışmalıyız. Öyle de yapacağız.  Manisa’da her yıl Yunus Emre Sempozyumu düzenlenmeli, Yunus Emre adına etkinlikler yapılmalı. Manisa’da  Yunus Emre şiir ödülü verilse ne güzel olur değil mi?  Manisa’da dün Manisa Tarzanı’mızı öne çıkarmaya çalışıyorduk, şimdi Tarzan’la birlikte Yunus Emre’yi de öne çıkaracağız. Yunus Emre için de anma ve şiir günleri düzenleyeceğiz. İçimizdeki şiir pınarı belki de Yunus Emre ile yeniden canlanır…

 Derviş Yunus Emre’nin tasavvuf anlayışında dervişlik olgunluktur. Derviş yüreğinde sevgi başında sarık gibi kullandığı kefeniyle dolaşır. Derviş nefsini yenendir. Kavgayı unutup gömen, sevgiyi büyütendir.  Yüreğinde kin ve nefrete yer ayırmayan, yüreğini sevgiyle doldurandır.  Dervişlikte gösteriş yok, içtenlik vardır.  Dervişlik olgunluktur.  Dervişlik şekilciliğe karşı durmaktır. Dervişlik sadeliktir. Dervişlik tatlı söz, güler yüzdür.  O zaman Yunus gibi dervişler çoğalmalı ki, Dünya’da barış kardeşlik ve dayanışma güçlensin.

Yunus’un söyledikleri evrenseldir. Yunus’un söyledikleri tüm zamanlar için geçerlidir. Yunus’un söylediklerinde korku yerine sevgi vardır.  Bu anlamda Mevlana’nın bir benzeridir. O’nun Mevlana kadar çok tanınmayışı ise, bir yandan kullandığı dil olan Türkçe’nin Batı’da Farsça kadar bilinmemesinden ve aydınlarımız Yunus’a yeterince sahip çıkmamasındandır.
Yunus’un eyleminde de söyleminde de sevgi vardır.  Yunus Emre’ye göre insanlar, din, mezhep, ırk, millet, renk, mevki, sınıf farkı gözetilmeksizin sevilmeyi hak etmektedirler. Mademki insanoğlu ruh yönüyle Allah’tan gelmektedir; öyleyse insanlar hiçbir şekilde birbirlerinden bu anlamda ayrılamaz, ayrı tutulamazlar.

Yunus Emre’yi hem Türk şiirinin kurucusu, hem de ulusal birliğin harcı olarak görüp değerlendirmeliyiz.  Yunus Emre, kelimenin tam anlamıyla Nasrettin Hoca, Köroğlu, Dadaloğlu veya Karacaoğlan gibi Anadolu insanıdır.
Yunus Emre’yi yazdım çünkü Yunus Emre’nin sevgi felsefesine sadece bizim değil tüm Dünya’nın ihtiyacı var. Yunus Emre’yi yazdım çünkü Yunus Emre ilçesinde oturuyorum. Bundan böyle Yunus Emre İlçesinde Yunus Emre adını daha çok duymaktan, daha çok duyurmaktan, Yunus Emre etkinliklerinin katılımcısı olmaktan katkı yapmaktan büyük mutluluk duyacağım.

Yunus Emre gibi yüreği sevgiyle dolu insanlar ölmezler. Yarınlara kalırlar. Yunus Emre’nin sevgi dolu yüreğinden dökülen şiirler önümüzü aydınlattıkça barış kardeşlik ve sevgi de büyür.
Yunus Emre ilçemiz Manisa’mıza hayırlı uğurlu olsun…
Yunus Emre’yi özünde sevgi olan felsefesiyle yaşatalım…

15 Ağustos 2013 Perşembe

manisa'yım ben

adem’in havva’sı  kadar yaşlı
toprağa düşün tohum kadar gencim
manisa’yım ben
efsunlanmış unutulmuş
suskun
varlık içinde yokluk çeken kadın
manisa’yım ben
hani şu ölümsüz sipil dağı var ya,
kaf dağı kadar uzak
evimiz kadar yakın
yılkıları ile yaşayan
unutulmuşluğu ile ölen
sipil dağı var ya,
gölgesindeki güzel ve doğurgan kadın
manisa’yım ben
develer tellal pireler berber iken
yiğitler yatardı koynumda
kucağımda şehzadeler vardı
bereketli doğurgan ve güzeldim
süt anasıydım çocukların
güneş daha parlaktı
gökyüzü daha mavi
ağaçlar daha yeşildi





çağlayandım
ağlayan oldum
al gelindim
karalar bağlayan oldum.
manisa’yım ben duyun
anılarla avunuyor
gediz’le ağlıyorum

deniz kokan
işveli komşu kızıyla aldatılan
üstüne kuma getirilen kadın
manisa’yım ben
hani şu güzelliğiyle anılan
şiirlerle türkülerle anlatılan
bereketli doğurgan kadın
manisa’yım ben

ben kibele’yim
ben niobe’yim
hafsa sultanım ben.
ben sevgi bekleyen kadın
manisa’yım ben
neredesiniz meme verdiklerim
neredesiniz emzirdiklerim
neredesiniz kol kanat gerdiklerim
neredesiniz can verdiklerim
neredesiniz sevenlerim
neredesiniz kucak açtıklarım
neredesiniz mesir saçtıklarım
                      şifa verdiklerim
sipil’in gölgesinde unutulmuşum
sipil’in gölgesinde uyutulmuşum
ben güzeller güzeli doğurgan kadın
ben bekleyen kadın
anılarla avunuyorum
gediz’le ağlıyorum
sesimi duyun
tutun ellerimden
şehzadelere meme veren
manisa’yım ben
ilgi bekleyen
sevgiye susamış kadın
manisa’yım ben





14 Ağustos 2013 Çarşamba

Hedefini İyi Belirle ve Kilitlen




Manisa'ya Dört Kapı

Dört Kapı Manisa'ya Yakışır

Dört Kapı Manisa'ya Kimlik Kazandırır

 

Geçmişe dönüp baktığımızda, Manisa’nın tarihin her döneminde, farklı yönleriyle öne çıkan, önemli bir yerleşim yeri olmayı başarmış bir kent olduğunu görüyoruz.

Yaşadığımız kent ve çevresinin ilk çağlardan günümüze uzanan, mitolojide yer bulan, görkemli bir geçmişi var.

Uygun iklim koşulları, zengin bitki örtüsü, doğal güzelliği, tarihi zenginliği ve konumu Manisa’yı öne çıkarmaya yetmiş yıllar boyu.

Bu Kentin Sakini Değil Sahibiyiz

Şimdi bu kentte yaşayanlar olarak bize düşen görev:
 “Bu kentin sakini değil sahibiyiz” diyerek,  kentimizin görkemli geçmişini, tarihi kültürel zenginliğini ve doğal güzelliklerini öne çıkararak, var olan güzellikleri çoğaltıp koruyarak, Dünya’ya tanıtmak ve kentimizi bir dünya kenti yapmaktır.

Manisa tarihin her döneminde önemli bir yerleşim yeridir dediğimize göre, bu savımızı yeni eserlerle ortaya koymalı ve öne çıkarmalıyız.  Bunu başardığımızda,  kentimiz hak ettiği ilgi ve desteği mutlaka görecektir.

Kendini kentin sakini değil sahibi olarak gören bir Manisalı olarak, Manisa’nın tarihin her döneminde önemli bir yerleşim yeri olduğunu çarpıcı biçimde ortaya koyacak MANİSA’YA DÖRT KAPI önerimi paylaşmak istiyorum istiyorum.

Projemizin Adı:

Dört Yön, Dört Zaman, Dört Kapı
Kısaca; Manisa'ya Dört Kapı Poojesi

Manisa’nın dört girişine dört kapı yapılıp,  bu kapılara aşağıdaki isimler verilmeli.


  • BEREKET KAPISI ya da KİBELE KAPISI
  • FATİH KAPISI
  • CUMHURİYET KAPISI
  • BATI KAPISI ya da UYGARLIK KAPISI


Yukarıda adlarını saydığımız kapılardan birisi olan CUMHURİYET KAPISI’nn yapımı tamamlandı.

Kentin İzmir yönündeki ormanla buluştuğu noktaya, Önceki Valilerimizden Sayın Muzaffer Ecemiş döneminde yapımına başlanılan ve sonraki valilerimizin katkıları ile tamamlanan Kuva-i Milliye (Ulusal güçler) ve Cumhuriyet Anıtı’nın bulunduğu kent girişi, kentimizin Cumhuriyet Kapısıdır.  Anıt Cumhuriyet Kapısının belirleyici simgesi olmuştur.

Manisa’nın dört yönüne yapılacak dört kapı Manisa’nın geçmiş ve gelecekle buluşma noktaları, tarihe açılan zaman tünelleri ve geleceğe bırakacağımız kültürel mirasımız olacaktır.

Kentler iz bırakan insanları, yapıları ve doğal güzellikleri ile anılırlar. Manisa, yapımları gerçekleştirildiğinde kapıları ile de anılacaktır. Bu kapıların ilki olan Cumhuriyet Kapısı’nın yapımına öncülük eden önceki  Manisa Valilerinden Sayın ECEMİŞ ve emeği geçenler hiç unutulmayacaktır.

Yerel bir gazete olan Denge gazetesinde yazdığım, Manisa’ya Dört Kapı başlıklı köşe yazımı okuyan Manisa Valisi Sayın ECEMİŞ “Manisa kapıları projenizi çok beğendim, bu proje ile yakından ilgileniyorum. Kapıların ilki olacak olan Cumhuriyet kapısının yapımını Kuva-i Milliye (Ulusal güçler) ve Cumhuriyet Anıtı ile başlatıyorum” dedi ve anıtın yapımı gerçekleştirildi. Bu alanda çevre yolu bağlantılarının durumu netleştiğinde, Karaçay’ın kirlenmeyen suyu biraz daha zenginleştirilerek güzel bir gölet oluşturulabilir. Göletten alınacak su pompa yoluyla anıtın arka tarafındaki kayalardan aşağıya akıtılarak yeni bir düzenleme yapılabilir. İzmir Manisa yolunun anıta kadar olan bölümünün iki yanı zakkum dikilerek yeşillendirilebilir. Dikilecek zakkumlar hem güzel bir görüntü hem de yangına karşı koruma bandı oluşturacaktır.

Kentlerin adıyla özdeşleşen, birlikte anılan kişiler kurumlar yapılar vardır.  Nene Hatun dediğinizde aklınıza Erzurum gelir.  Anıttepe Ankara ile özdeştir. Bu konuda sayfalar dolusu örnekler sıralayabiliriz.  Manisa’mızla da özdeşleşen kişiler kurumlar yapılar vardır.  Köklü geleneğimiz Mesir Manisa ile birlikte anılır.  Niobe Kayası, Kibele Kaya Yontusu, Görkemli Sipil Dağı, Şehzadeler, Manisa Lalesi, Tarzan’ımız hep Manisa ile birlikte anılmaktadır. Bazı kentlerimizde de adı anılan kapılar vardır.  Birçok kentin girişleri farklı biçimlerde düzenlenmiş ve kapı olarak adlandırılmıştır. Toprak altından gün yüzüne çıkarılan kentlerde de, kentlerin girişlerini belirleyen kapılar karşımıza çıkmaktadır. Geçmişte kapılar ve duvarlar güvenlik gerekçesi ile yapılırdı. Manisa’ya önerdiğimiz kapılar,  kapatmak için değil, Manisa’yı geçmişe ve geleceğe açmak için yapılacak. Manisa’nın köklü geçmişinden mutlu geleceğine köprüler kurmak için yapılacak.  Düşünün bir kere, kentin girişinde karşınıza görkemli bir anıt çıkıyor.  Girişin ve anıtın çevresinde güzel bir çevre düzenlemesi yapılmış. Arabanızı park edebileceğiniz yer bulmakta güçlük çekmiyorsunuz. Kentle ilgili bilgileri alabileceğiniz görevliler ve ellerinde size verebilecekleri dokümanlar var. Birkaç biblo, birkaç paket mesir macunu alabiliyorsunuz. Ne güzel değil mi? Kente girerken ve kentten çıkarken olumlu düşüncelerle ayrılıyorsunuz. Kentin geçmişinin yanında geleceği de film şeridi gibi geçiyor gözlerinizin önünden.  Bu nedenle, kapı düzenlemeleri öncelikle yapılmalı. Sayın Ecemiş’in girişimi ile Cumhuriyet Kapısının gerçekleştirilmiş olması diğer kapılarında yapılabileceğine ilişkin umutlarımızı güçlendiriyor.

Kapı olarak düzenlenebilecek öyle güzel noktalar var ki, Dört kapı için dört hazır nokta girişimin başlatılmasını bekler durumda. Aslında, Cumhuriyet kapısı ile bu güzel proje başlatıldı.

İnsanlar gelirler giderler, doğarlar, yaşarlar, ölürler. Ancak kimilerinin adları ve anıları sürekli yaşar.  Dileğimiz,  dört kapıdan birisi yapıldığına göre, diğer üçünün zaman içinde yapılmasıdır. Ve bu kapılarla birlikte yapanların da adlarının ve anılarının yaşamasıdır.   

Kapılardan birincisi yapıldı. Cumhuriyet Kapısı tamamlandı. Doğal yapı, kapı görünümünü kolaylaştırıyor. Burada yapılan düzenlemeye 8 Eylülde düşmanın İzmir’e doğru sürülüp 9 Eylül’da denize dökülmesi ve cumhuriyete giden yolun açılması nedeniyle Cumhuriyet Kapısı  adı uygun düşüyor.


Bereket ya da Kibele Kapısı
İkinci kapı,  Turgutlu yolu üzerindeki Akpınar Tesislerinin bulunduğu alanda yapılmalıdır. Bu kapıya ya Kibele Kapısı ya da Bereket Kapısı adı verilebilir.  Akpınar Tesisleri Kibele Kapısının yapımını kolaylaştıracaktır. Kibele Kapısı, Akpınar Tesislerine olan ilgiyi artıracak, kentimizin mitoloji içindeki önemini ortaya koymamıza fırsat tanıyacaktır. Akpınar Tesislerinin güneyinde bulunan Kibele kaya yontusunun da çevre düzenlemesi tamamlanmalı, Akpınar Tesisleri ile bütünleştirilmelidir. Kibele ya da Bereket Kapısı, kentimizin ilk çağlarda da önemli bir yerleşim yeri olduğunun simgesi olacaktır.

Önerim. Akpınar Tesisleri girişine, içi, Anadolu Medeniyetleri Müzesinde sergilenen eserlerin, kopyalarının sergilenebileceği salon biçiminde yapılacak büyük bir Kibele Anıtıdır.
 
 

Fatih Kapısı

 
Üçüncü kapı önerisi Gediz Köprüsünün bulunduğu noktadır.  Yapılaşmanın bu kapıların dışına taşmaması da sağlanarak, hem tarım hem de orman alanları korunmuş olacaktır.  Gediz köprüsünün bulunduğu nokta, Fatih Kapısı olarak düzenlenmelidir.  Kente bu noktadan girenlere,  Şehzadeler kentine girdikleri anıtlarla gösterilmeli.  Fatih anıtı bu alanda yaptırılarak, O’nun bir çağdan bir çağa ve yerleşik topluma, kentliliğe geçişin simgesi olduğu vurgulanmalıdır. Bunun için anıt tasarımcıları ile ortak çalışma yapılmalı. Hatta bu konuda bir yarışma açılması bile düşünülebilir. Kente giren ve çıkanlar, Cumhuriyet kapısında ve Fatih kapısında mola vererek, kentimizden hem olumlu görüşlerle ayrılırlar hem de alışveriş yaparak, konaklayarak kentimizin ekonomisine katkıda bulunurlar. Kapıların bulunduğu yerlere kentimizin yerleşim planları da eklenmelidir.

Batı Kapısı Ya Da Uygarlık Kapısı

Dördüncü kapı, giderek önemi artan, kentimizin gelişme aksına paralel biçimde uzanan Menemen Yolu üzerine yapılmalıdır.  Üniversite yolunun bu yola bağlanması,  sanayileşmenin ve kentleşmenin batıya doğru gelişmesi bu kapıyı da önemli ve anlamlı yapmaktadır.  Bu kapıya da Batı Kapısı ya da Uygarlık kapısı adı verilebilir.  Bu kapı sanayileşmedeki öncülüğümüzü, bilime verdiğimiz değeri ortaya koyacak biçimde düzenlenmelidir. Yoğurtçu kalesi ve çevresinde yapılacak düzenleme ile hem batı kapısı hem de Yoğurtçu Kalesi önem kazanacaktır.  Batı Kapısından başlatılarak, demiryolu kıyısına yapılan fidanlıklarda kentimiz için hazır bir güzellik oluşturmaktadır.  Batı Kapısı karayolu ile birlikte demiryolunu da içine alacak şekilde yapılmalı. Batı Kapısı yapılırken, tren yolunun çift hat olacağı da dikkate alınmalıdır. 

Kentin giriş ve çıkışlarına yapılacak, Kibele Kapısı, Fatih Kapısı, Batı Kapısı ve Cumhuriyet Kapısı  adlarını taşıyacak dört kapı ile, Manisa’mızın tarihin her döneminde taşıdığı önem vurgulanmış olacaktır. Bu dört kapı ile, Manisa’mızın köklü geçmişinden mutlu geleceğine köprüler kurulacak, aydınlığa kapılar aralanacaktır. Kapılar kentimize yeni bir kimlik ve kişilik kazandıracaktır.

Yazımın başında belirttiklerimi bir kez daha yinelemek istiyorum. Manisa tarihin her döneminde önemli bir yerleşim yeri olarak çıkmıştır karşımıza. Mitolojide yer almış, günümüze kadar önemeni korumuştur.  Manisay, Tantalis’le, Tantalis kentinin kralı Tantalos’la, kızı Niobe ve onun doğal kaya anıtı ile, yiğit oğlu Pelops’la, diğer oğlu Broetes’la ve yaptırdığı Kibele kaya yontusu ve şehzadeleriyle anılıyor. Bunlar, Manisa için gerçekten büyük zenginlik. Bu güne kadar yeterince değerlendiremediğimiz büyük zenginlik. Hele, Görkemli Sipil Dağı. Hele verimli Gediz Ovası ve gelişen sanayisi ile son yıllarda öne çıkıyor Manisa.

Şimdi bizim yapmamız gereken, görkemli tarihimizi, doğal güzelliklerimizi kültürel zenginliğimizi kültür sanat yapıları ile dört yöne, dört zamana açılan dört kapı ile ortaya çıkarmaktır. Dört Kapı projesi bu nedenle hazırlanmıştır.

Haydi, hep birlikte kentimize, kentimizin görkemli geçmişine ve aydınlık geleceğine silinmez bir  imza atalım. Dört Kapı Projesini gerçekleştirerek tarihimize olan saygımızı kentimize olan sevgimizi gösterelim.

 Mustafa PALA
Manisa Birlik Başkanı

 

 

 

 
back to top